چکیده:
برخی مساجد و مکانهای مذهبی در زمینهی آموزش قرآن برتری یافتند؛ مثل: مسجدالنبی، مسجدالحرام، مسجد جامع بصره، مسجد جامع کوفه، مسجد جامع فسطاط، مسجدالاقصی و قبةالصخره، جامع اموی، جامع زیتونه و جامع قیروان، جامع ابن طولون، جامع الازهر و بارگاه حضرت علی علیهالسلام . عمدهی کشورهای اسلامی تاکنون میراث فرهنگی خویش را در زمینهی شیوهی سنتی آموزش قرآن حفظ کردهاند که از آن جمله میتوان به کشور سودان، تونس، عربستان و ایران اشاره کرد. همین شیوهی سنتی مناسبترین شیوهی آموزش قرآن به شمار میرود و توانسته است تعلیمات قرآن را در جوامع اسلامی رواج دهد؛ به همین رو خیلی زود توجه استعمارگران به قرآن کریم و مراکز آموزش آن جلب شد و آنان را واداشت که به تربیت و اعزام جاسوسانی کارکشته جهت بررسی این موضوع و اجرای نقشههای بعدی بپردازند.
خلاصه ماشینی:
"در واقع، مکتبخانهها نقش عظیم خود را در حفظ و حراست از قرآن کریم و ترویج و اشاعهی معارف آن در میان کودکان و بزرگسالان همچنان تا به امروز ادا کردهاند و در برابر گردش روزگار و تحول و دگرگونی شرایط، استوار ایستاده و رسالت عظیم و والای خود را به انجام رسانیدهاند و نیز مؤسسان و دستاندرکاران آنها در کمال «اخلاص» و «گمنامی» کلیهی امکانات خود را، کم یا زیاد، در راه حراست و نگهبانی از این مراکز آموزشی که پل ارتباطی میان وضعیت کنونی این امت با تاریخ گذشتهی آن به شمار میرود صرف کرده و بهواسطهی همین اخلاص و فداکاری و صلابت توانستهاند، تأثیر فراوانی در مناطق مختلف کشور بر جای گذارند.
طبعا شمار کسانی که میتوانند بین تکنیکهای متعدد قرائت و عملیات خیرهکنندهی صوت و لحن و تجوید، فراگیری و به کارگیری دستگاهها و نغمههای رنگارنگ موسیقی، برخورداری از صدای بلند و قابل قبول از دیدگاه داوران، روحیهی ابراز صدا و اجرای تحریر، جسارت حضور و عرض اندام در برابر پیشکسوتان و مجریان و دوربینهای فیلمبرداری و عکسبرداری و انبوه تماشاگران و یا حفظ دقیق 114 سورهی قرآن به اضافهی موارد مذکور جمع کنند، در مقایسه با کسانی که میتوانند در یک کلمه «قرآن بخوانند»، بسیار اندک و محدوداند و یکی از عملکردها و آثار اصلی این گونه مسابقات و «ارزیابیهای اختراعی» از میدان به در کردن همان اکثریت مشتاق است."