چکیده:
صنایع کوچک و متوسط صنایعی هستند که براساس تعداد کارکنان،میزان سرمایه و میزان سهم مالکیت خصوصی در کشورهای مختلف تعاریف متفاوتی دارند.در کشور ایران برخی کارگاهها با کارکنان کمتر از 01 نفر را کوچک و برخی تعداد کارکنان زیر 05 نفر را شاخص صنایع کوچک گرفتهاند که این تفاوت دیدگاه در آماردهی تفاوتهایی را بروز میدهد.صنایع کوچک در ایجاد اشتغال و ارزش افزوده در راستای توسعه کشور،نقش اساسی بازی میکنند.سیر تاریخچه صنایع کوچک و متوسط در بعد از انقلاب حاکی از کم توجهی دولت به این بخش و اهمیت روزافزون به صنایع بزرگ است که با توجه به اهمیت صنایع کوچک و متوسط در استراتژی توسعه درونزا به نظر میرسد که این بخش نیازمند توجه همهجانبه و بازنگری میباشد. در این مقاله ضمن بازگویی نقش صنایع کوچک و متوسط،مشکلات فراروی این صنایع بررسی میشود.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین با توجه به کثرت تعداد صنایع کوچک و متوسط و فراوانی اشتغال نیروی کار در آنها متوجه توان و امکان بالقوه رشد در این بخش میشویم اگرچه متاسفانه به دلیل مشکلات عدیده این بخش از پایینترین سطح بهرهوری نسبت به صنایع بزرگ برخوردار است.
نتیجهگیری با توجه به اهمیت صنایع کوچک و متوسط در امر اشتغال و ایجاد ارزش افزوده و درآمد ملی در کشورهای در حال توسعه مانند ایران،به نظر میرسد که دهههای اخیر از این مهم غفلت شده است و به جای آنکه با اتخاذ یک استراتژی توسعه درونزا به تقویت صنایع کوچک و متوسط که اغلب از نوع سازمانهای خانوادگی بوده و با انگیهز در راه کار و فعالیت عمل میکنند استراتژی توسعه برونزا و استفاده از صنایع سرمایه بر بجای کابر را اتخاذ کردهایم که منجر به عدم رشد صنایع کوچک و حتی تعطیل آنها شده است."