چکیده:
یکی از هدفهای نزول قرآن هدایت و راهبری انسان است.(بقره، 185)رسول گرامی
اسلام(ص)در اجرای این هدف و به مصداق:«و اوحی الی هذا القرآن لا نذرکم به و من
بلغ»(انعام، 19)قرآن را بر عامه مردم به ویژه مؤمنان عرضه داشت.سیاست رسول خدا(ص)از
طریق«اسماع»و«اقراء»قرآن دنبال گردید.در نتیجه دو دهه فعالیت قرآنی آن حضرت هزاران
نفر با قرآن و مفاهیم آن آشنا شدند و صدها تن قاری و حافظ قرآن با بینش فقهی و
تفسیری به ظهور رسیدند.
خلاصه ماشینی:
"نخست آنکه حضرت قرآن را در نمازهای ود به ویژه عبارات شبانه قرائت میکرد(مزمل، 2 الی 4)و این کار تأثیر زیادی در تقویت روحی پیامبر(ص)و آماده سازی وی جهت مواجهه با مشکلات تبلیغ رسالت داشت، چنانکه عدهای از مؤمنان نیز در همین دوره به آن حضرت تأسی میکردند، (همان، 20)و دیگر آنکه هم زمان با علنی شدن بعثت و به مصداق:«و اوحی الی هذا القرآن لا نذرکم به و من بلغ»(انعام، 19)یعنی:و این قرآن به من وحی شده تا به وسیله آن شما و هر کس را(که این پیام به او)برسد، هشدار دهم، رسول خدا(ص) مأمور شد تا قرآن را بر مردم تلاوت کند و از این طریق آنان را در جریان رسالت خود قرار دهد.
بر این اساس رسول خدا(ص)نیز همواره مؤمنان را ترغیب به قرائت قرآن میفرمود، حضرت به ویژه نسبت به یادگیری سورههای طولانی مانند سورههای بقره و آل عمران تأکید بسیار میکرد چنانکه در حدیثی فرمود:«تعلموا سورة البقره فان اخذها برکة و ترکها حسرة و لا تستطیعها البطله»(مسلم، 1/553، دارمی، 2/446)یعنی:سوره بقره را یاد گیرید که در یادگیری آن برکت و ترک آن مایه حسرت و پشیمانی است و باطل پیشگان به یادگیری آن توانا نخواهند بود.
»(عسکری، 1/182 بهنقل از کنز العمال)از روایات به دست میآید که تأثیرپذیری روحی معلول عوامل مختلفی است که اهم آنها به قرار زیر است:-استمرار در قرائت قرآن به گونهای که قرآن همانند سرمایهای در وجود انسان قرار گیرد، (همو، 1/177 به نقل از ابن حنبل)نیز توجه به ذکر بودن قرآن به ویژه برای خداترسان چنانکه میفرماید:«فذکر بالقرآن من یخاف وعید»(ق، 45)-توجه به حفظ قرآن با این بشارت که:«اشراف امتی حملة القرآن و اصحاب اللیل» (مجلسی، 89/177)و این وعده جمیل که:«لا یعذب الله قلبا وعی القرآن»(نووی، 17)یعنی:خداوند قلبی را که ظرف قرآن باشد عذاب نخواهد کرد."