چکیده:
بررسی آثار و اندیشههای ذوفی بزرگان تاریخ و علم. از زوایای دلنشین در
علمی است؛ به ویژه اگر ان بزرگ. اهل سیاست و ملکداری نیز باشد.
بدین رو نگاههای تحفیقی و موی شکافانه به دیوان امام(ره) نه خالی از لطف,
که سرشار از لطابف است. آنچه در نوشتار حاضر میآید. کنکاشی در نست و
رابطه دیوان امام(ره) با کتاب وحی است. این نسبت و رابطه را از جهات لغغلی,
معنایی, تفسیری و ذوقی بر رسیده و پروریده است.
خلاصه ماشینی:
"مثلا حافظ گوید:همه کس طالب یارند، چه هشیار و چه مست همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت تعبیر «هر جایی» برای «شاهد ازلی» در بیت زیر نیز از همین باب است:یا رب به که بتوان گفت این نکته که در عالم رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی در دیوان امام(ره) ابیات بسیاری را میتوان یافت که در مغناطیس همین آیه، تکوین یافتهاند؛ از جمله: همه در عید به صحرا و گلستان بروندمن سرمست ز میخانه کنم رو به خدا (ص 39) همه جا محفل عشق است که یارم همه جاست کور دل آن که نیابد به جهان جای تو را (ص 42)مسجد و صومعه و بتکده و دیر و کنیس هر کجا مینگری جای دل آرای من است (ص 59) فاش گردد که به پیدا و نهان حاکم اوست بارک الله که کران تا به کران حاکم اوست (ص 62)با عاقلان بگو که رخ یار ظاهر است کاوش بس است این همه جستجوی دوست هر جا که میروی ز رخ یار روشن است خفاش وار راه نبردیم سوی دوست (ص 64) هر جا روند جز سر کوی نگار نیست هر جا نهند بار همان جا بود نگار (ص 120) هر طرف رو کنم، تویی قبله قبله، قبلهنما نمیخواهم (ص 160) همه جا خانه یار است که یارم همه جاست پـس زبتخانه سـوی کعبه جان آمـدهام (ص 140) در سراپای دو عالم رخ او جلوهگر است کـه کند پوچ همه زندگی بـاطل مـن (ص 174) یکی از روایاتی که سخت مشهور است و عارفان، بسیار بدان استناد میکنند، سخنی است منسوب به پیامبر گرامی اسلام صلیاللهعلیهوآله ؛ بدین عبارت: الفقر فخری؛(29) یعنی: «فقر، فخر من است."