چکیده:
این پژوهش به بررسی تاثیر سکونت و عدم سکونت دانشجویان دختر و پسر رشته مهندسی و علوم پایه بر عملکرد تحصیلی، تعهد حرفه ای، خوداثربخشی و ادراکات آنان از محیط دانشکده پرداخته است. این مطالعه به پیوست پژوهش های پیشین صورت گرفت که در آن تاثیر محل سکونت بر سازگاری و عملکرد تحصیلی در جوامع و فرهنگ های مختلف مورد بررسی قرار گرفته بود. نتایج به دست آمده گویای اثرمعنادار زندگی خوابگاهی بر سازگاری و عملکرد دانشجو به واسطه جنسیت بود. در این مطالعه زندگی خوابگاهی بیشترین اثر مثبت را برای دانشجویان دختر نشان داد. به ویژه دانشجویان دختری که در خوابگاه زندگی می کردند تعهد حرفه ای بالاتر و عملکرد تحصیلی بهتری را در مقایسه با دانشجویان دختر و پسر غیرخوابگاهی از خود نشان دادند. نکته جالب توجه این بود که صرفنظر از این اثرات مثبت، دختران دانشجویی که در خوابگاه زندگی می کردند به نسبت دیگر دانشجویان ادراکات منفی تری نسبت به محیط دانشکده خود داشتند. بر اساس این پژوهش محل سکونت تاثیرمعناداری بر تعهد حرفه ای، عملکرد تحصیلی یا ادراک از محیط دانشکده در دانشجویان مرد نشان نمی دهد. همچنین محل سکونت تاثیر معناداری بر احساس خود اثربخشی دانشجویان دختر نداشت. در حالی که دانشجویان پسر خوابگاهی خود اثربخشی بالاتری را نسبت به دانشجویان پسر غیرخوابگاهی نشان دادند. کاربردهای یافته های این تحقیق برای توسعه تئوری رشد دانشجو و آموزش عالی و همچنین محدودیت های آن مورد بحث قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
"مقدمه و بیان مسئله در این پژوهش اثر محل سکونت(خوابگاه و یا محیط خانواده)دانشجویان دختر و پسر بر عملکرد تحصیلی،تعهد حرفهای،خوداثربخشی و ادراکات آنها از محیط دانشکده بررسی شده است.
تعهد حرفهای مهم است زیرا بر پافشاری دانشجویان برای کسب اهداف زندگی رشدیافته-فراتر از تجربهی تحصیلی-تاثیر میگذارد و خوداثر بخشی مهم است،زیرا در پیگیری آن اهداف،دانشجویانی که خود را در حوزهی یادگیری اثربخش میدانند بهطور فعالانه در تکالیف و فعالیتهای آموزشی لازم برای موفقیت مشارکت میکنند،در حالی که دانشجویانی که خود را کماثربخشتر میدانند،احتمال بیشتری دارد که از انجام تکالیف یادگیری لازم سرباززنند.
در این پژوهش دو پرسش عمده موردنظر بوده است:نخست محل سکونت خوابگاهی در مقایسه با موقعیت غیر خوابگاهی چه تاثیری بر عملکرد تحصیلی،تعهد حرفهای،خوداثربخشی و ادراکات از محیط در میان دانشجویان دارد.
در پژوهش یادشده،آشکار شد که زندگی خوابگاهی تاثیر معناداری بر خوداثربخشی-که دیگر متغیر مهم در موفقیت دانشجویان شمرده میشد-دانشجویان دختر نداشت که این امر ممکن است به یافتههای ما در زمینهی ادراک منفیتر دانشجویان دختر خوابگاهی نسبت به محیط دانشکدهشان در مقایسه با سایر دانشجویان برگردد.
در این پژوهش ممکن است به دلیل این که دانشجویان دختر خوابگاهی ادراکات منفیتری نسبت به محیط دانشکده دارند،در جستوجوی انسجام اجتماعی بیشتری در تجارب دانشگاهی نباشند و در نتیجه توانایی بالقوهی را خود برای اعتماد به نفس تحصیلی از دست بدهند.
در این پژوهش گرچه دختران خوابگاهی به دلیل ادراکات منفیتری از محیط دانشکده از نظر اجتماعی،مشارکت فعالانهای در فعالیتهای مختلف دانشکده خود ندارند و منافع مثبت خوداثربخشی را تجربه نمیکنند،اما در مقابل دانشجویان پسر خوابگاهی احساس اجتماعی بیشتر و در نتیجه انسجامی فعالانهتر داشته،منافع اعتماد به نفس تحصیلی را تجربه میکنند."