خلاصه ماشینی:
پس از آن،ضمن اشاره به تفاوت اقدامپژوهی و پژوهش کاربردی،موارد استفاده از آن،از جمله،در بهبود مدیریت مدارس،برنامههای درسی،امر تدریس و ارزیابی آموختههای دانشآموزان را مورد توجه قرار میدهد و بر این نکته تأکید میکند که پژوهشگر اقدامپژوهی،مثلا معلم یا بهطور کلی هر فرد دیگری از دستاندرکاران نظام آموزشی،سعی بر آن دارد که براساس روش علمی،فرایند فعالیتهای آموزشی را بهبود بخشد.
در این مقاله سعی میشود که روش تحقیق توصیفی-اقدامپژوهی بیان شود و کاربرد آن در رابطه با نظام آموزشی موردنظر قرار گیرد.
مثلا درباره یک طرح اقدامپژوهی برای یافتن پاسخ به این سئوال که:"برای بهبود نمرههای نامطلوب دانشآموزان در درس فیزیک سال دوم دبیرستان چه باید کرد؟باتوجه به اینکه شرایط تدریس و وسایل کمکآموزشی برای این درس در همه دبیرستانها یکسان نیست،این پیشفرض مصداق مییابد که در تدریس فیزیک،باتوجه به امکانات دبیرستانها،برخی از معلمان وسایل آزمایشگاهی لازم را برای تدریس کارآمد در اختیار ندارند و ممکن است اطمینان خاطر آنان نسبت به مؤثر بودن اقدامپژوهی در بهبود فرایند تدریس،کاهش یابد.
یک طرح اقدامپژوهی در صورتی موفق قلمداد میشود که دارای ویژگیهای زیر باشد: الف)براساس آن بتوان به انجام اقدام آگاهانهای پرداخت تا"موقعیت نامعین""مورد پژوهش"معین شده و براساس آن بتوان مشکل موردنظر را بهبود بخشید؛ ب)در جهت فراهم آوردن مبنائی باشد که بتوان به حمایت،هدایت و کنترل فعالیتهای واحد آموزشی پرداخت؛ ج)براساس گزارش طرح اقدامپژوهی بتوان نشان داد که چگونه از تجربههای معلمان در حل مسایل آموزشی استفاده شده است و اینکه چگونه میتوان در فرایندهای گوناگون آموزشی از اشتباهاتی که دیگران مرتکب شدهاند پرهیز کرد.