خلاصه ماشینی:
"زیرا این دستور در زمانی صادر میشد که کشور برای اجرای برنامههای توسعه اقتصادی و پرداخت اقساط قرضههای تقسیط و تمدید مهلت شده و رفع کمبودهای تولیدات داخلی و تامین مواد اولیه و واسطه و قطعات یدکی،بیش از هر وقت دیگر به ارز خارجی نیاز داشت و میدانیم که نفت همچنان عمدهترین رقم تامینکننده ارز در کشور است.
اما چگونه؟در قبال هزینه سنگین اداره اقتصاد کشور ما که از اساس بر پایه واردات استوار بوده است چه باید کرد؟بدهیهای خارجی را چگونه باید پرداخت؟ پاسخ این سؤال را در اولین قسمت طرح موضوع دادیم و آن اینکه بخواهیم یا نخواهیم تا چند سال دیگر درآمدی از صادرات نفت نخواهیم داشت زیرا که نفتی برای صادرات بر جای نمیماند.
رئیس اتاق ایران افزود:به عقیده من وظیفه ما برای تبیین فرمان مقام رهبری در درجه اول این است که ما در کشور این باور ملی را ایجاد بکنیم که حیات اقتصاد ما باید برمبنای صادرات بدون نفت استوار باشد.
8-از برقراری امتیازات خاص به این یا آن کشور یا منطقه خاص باید حتی الامکان خودداری شود و امتیازات در سطح جهانی فراگیر باشد زیرا ممکن است کشورهائی که از چنین امتیازاتی استفاده میکنند کالاهای خریداری شده را با سود موردنظر صدور مجدد کنند و دیگر بازارهای ما را خراب سازند یا از دستمان بگیرند.
11-به صادرات حاصل از توریست که در شکل ورود سیاحان خارجی به کشور صورت میگیرد باید توجه ویژه شود زیرا این ارز آسان،در عین حال چون با جنبههای انسانی سروکار دارد بسیار حساس است و ممکن است با اندکی رفتار نسنجیده بکلی از دست برود."