چکیده:
در این نوشتار، برخی نارساییهای زندان، مجازات حبس، ناکارآمدی آن در
پیشگیری از تکرار بزه و جرمزایی، مشکلات بهداشتی و پیامدهای اقتصادی،
خانوادگی و اجتماعی و سرانجام، مشکل تراکم جمعیت کیفری و کمبود فضا در
زندانها بررسی میشود و میکوشد قانونگذار کیفری را به ایجاد، اختراع و
بهکارگیری دیگر کیفرها به جای حبس تشویق کند.
خلاصه ماشینی:
"به تاریخ پیوسته است، ولی نمیتوان انکار کرد که سیستم زندانها در حال حاضر نیز دارای نارساییها و ایرادات چندی است که ذهن بسیاری از متفکران، اندیشمندان، متولیان، مسئولان و صاحبنظران را به خود مشغول کرده است و باید به این نکته اذعان داشت که هر نارسایی و ایرادی که بر مجازات زندان و اعمال و اجرای آن وارد باشد، مانعی در راه رسیدن به امنیت قضایی و اعتماد عمومی نسبت به قوه قضائیه محسوب میشود و دیدگاه منفی و بدبینی مردم نسبت به دستگاه قضایی را در پی دارد.
زندان که در حال حاضر برای حل مشکل بزهکاری مورد توسل و تمسک قرار میگیرد، خود به یک عامل و محیط جرمزا تبدیل شده است و همانگونه که مارک آنسل مینویسد: «امروزه بحث بر سر این است که چگونه میتوان جز در موارد استثنایی اجتنابناپذیر، جامعه را از شر زندان رها ساخت»(1)، تراکم جمعیت کیفری زندانها، کمبود امکانات اصلاحی، ضعف مدیریت زندان و ناکارآمد بودن شیوههای اصلاحی زندان، موجب میشود که مجازات زندان، نهتنها تأثیری در اصلاح مجرمان نداشته باشد، حتی اسباب مجرمپروری را نیز فراهم آورد.
افزون بر آن، موجب لکهدار شدن حیثیت خانوادگی فرد میشود و اگر با مبنا قراردادن 600 هزار نفر که سالانه با عنوان بازداشت موقت، وارد زندان میشوند، هر کدام از آنها جزء یک خانواده پنج نفری باشند، سالانه حدود 3 میلیون نفر در معضلی به نام بازداشت موقت قرار میگیرند که نتیجهای جز بیاعتمادی و بدبینی این تعداد نسبت به قوه قضائیه در پی نخواهد داشت و اگر بار دیگر به رقم مذکور بنگریم، به یکی از مهمترین علل تضعیف امنیت قضایی در جامعه پی خواهیم برد."