چکیده:
این جنگ به نظم و نثروزبان عربی و فارسی است درباب شعر، ادب، حدیث، فقه، پزشکی وتاریخ با چندرساله به روش شیعی، ازنظاما فرزند تاجایانظام الدین احمدطبیب ... که درقرن یازده (ه.ق) نگارش شده ـ نظامادربین سالهای 1028-1051 دردستگاه قطب شاهیان کارمیکرده ـ مشخصات ظاهری کتاب ـ اهمیت این جنگ جهت تاریخ فرهنگ ایران ـ فرمانی ازطرف شاه عباس به قاسم بیک درسال 1031 ه.ق که درباب فتح سرزمین قندهار وگشودن دژ هرمز آمده است.
خلاصه ماشینی:
رقص در هزاره پنجم پیش از میلاد کهنترین نمونهیی که ما از چگونگی و رواج رقص در هزاران سال پیش در ایرانزمین آگاه میسازد، نگاره ساده ئو سیاه رنگی است بر روی کاسه گل پخته که از « تپه خزینه» شوش بدست امده است( پیکره شماره 3) درروی این کاسه دریک بخش باز و بی زمینه ،رقص شش تن آدمی دردورة سه تایی بگونهیی بسیار ساده ( استیلیزه) نشان داده شده، و نگارگر از نشان دادن سرو گردن رقصندگان خودداری کرده با نامیش تن آنان بشکل سه گونه که بازوانشان را در شانههای همدیگر نهادهاند ، و با نگاشتن دو بازو دست که در سوی رده رقص به بالا خم داده شده است ،آدمی بودن آنان را نشان داده است.
رقص ازهزاره چهارم و پنجم در تکه سفال دیگری که از « تپه سبز» شوش بدست امده و تاریخ آن را میان چهر هزار و پانصد تا چاهر هزار سال پیش از میلاد نوشتهاند، بازنگار دو تن از رقصندگان یک رقص، دسته بندی حلقهیی، دیده می شود که بازوان گشوده، دستهای یکدیگر را گرفتهاند ،و این رقص که دران ،رقصندگان با اندازه دو بازو از همدیگر دور ایستادهاند ، با رقص مردم سیلک که در آن شانهها بهم چسبیده است و نیز با رقص مردم سگزآباد ، تفاوتهایی دارد و گونه دیگری از رقص دیته بند را برای ما روشن می سازد( پیکره شماره 10).
رقص نیایش بخدایان از موسیان در تکه سفالی که از همانجا و همان زمان بدست آمده است، دیده می شود که گروه رقصندگان بازوان و دستهای خود را بحال نیایش به آسمان گشودهاند ( پیکره شماره 22) و چنانکه درپیکره شماره 23 نشان داده شده، می توان گمان برد که طرز قرار گرفتن کف دستها به یکی از دو گونه نموده شده، بوده است.