چکیده:
حضرت امام خمینی(ره) از نوادر فقهای مصلح اجتماعی در میان علمای اسلامی است که در
طول چندین دهه، در حجم گستردهای از آثار کتبی و شفاهی، دیدگاههای فقهی ـ سیاسی
خویش را مطرح کرده است. مقوله استراتژی دفاع همه جانبه در نظر حضرت امام در
برگیرنده گسترده مفهومی کلانی است که در عین حال قابل تفکیک به اجزا متفاوت است،
اما مرتبط و متعادل با یکدیگراند. نگاه کردن کلان نگر امام در عرصه دفاعی، در
کنار پرداختن به ظرایف خاص، اشاره به برداشتنی همه جانبه دارد.
خصوصیات بسیج باعث شده این نهاد، جایگاه بخصوصی در اندیشههای دفاعی حضرت
امام(ره) داشته باشد. این مهم در پیوند و امتزاج مفهومی با اصول حاکم بر
اندیشههای فقهی و سیاسی حضرت امام (ره)، بویژه اصول اسلام محوری، خداجویی ،
سلوک و عرفان گرایی، به بهترین نحو ترسیم کننده فضای کلی انتظارات حضرت ایشان از
بسیج، به عنوان “پیشگامان رهایی” و سطح توقعات امام (ره) از مسئولین نظام
سیاسی نسبت به این نهاد و در نهایت نوع تحلیل برداشت ایشان از سرنوشت محتومی است که
حاصل غفلت و کوتاهی نسبت به این نهاد خواهد بود. این پژوهش که به روش تحلیل محتوا
انجام شده است استراتژی دفاع همه جانبه امام (ره) را بر مبنای معیاری اسلامی –
جغرافیایی بنا مینهد.»
خلاصه ماشینی:
"در میان شاخصهای مورد نظر امام در زمینه دفاع فرهنگی، اصول زیاد از جایگاه خاصی برخوردار است: ـ توسل به مضامین اسلامی و الهی در تمامی سطوح دفاع فرهنگی ؛ ـ اهتمام به تحقق خودباوری و برائت از اتکاء به غیر در عرصه زایندگی فرهنگی؛ ـ ضرورت بسیج همه منابع در هرسطحی برای تحقق فضای مناسب دفاع فرهنگی بر اساس مطالب پیش گفته در مبحث دفاع فرهنگی، اصول مزبور در عمل فصل مشترک و محوری مقوله دفاع فرهنگی در هر سه سطح ملی، جهان اسلام و جبهه جهانی محرومان و مستضعفان را در بر میگیرد.
به سخن دیگر ، طرح مواضع اصولی دفاعی امام و اصول بنیادین ان در بستر گستردهای از تاریخ که فراتر از دهه 40، در موارد کلانی به اولین و قدیمیترین سند مبارزاتی ایشان (چهل و پنج سالگی امام) باز میگردد و ردیابی هر یک از سخنان و مواضع مورد نظر در دیگر فرازهای خاص دوران حیات امام چون دهه 20 (مقطع تألیف کتاب کشفالاسرار) و یا دهه 40 (آغاز رسمی حرکت انقلابی امام(ره) شروع موج جدیدی از آثا فقهی ـ سیاسی ایشان) و ادامه این پیجویی سندی در سالهای بعد از انقلاب تا مقطع تدوین وصیتنامه، تماما با انگیزه اثبات همین مسئله یعنی وجود نوعی ثبات و انسجام در مواضع امام، حداقل از بعد تاکید ضمنی و مفهومی، (بویژه در حوزه اندیشههای دفاعی) بوده است."