نویسنده: کسمایی، علی اکبر؛
1 اسفند 1356 - شماره 227 (7 صفحه - از 9 تا 15)
"در پایان متوجه شدم که از مجموع آن کلمات میتوان واژه نامهیی بدیع از انواع ترکیبهای وصفی و لغات مرکب کاملا بیسابقه و بکر و اصطلاح نشده که مولانا بیشتر بیاری پیشوندها و پسوندها در مثنوی آورده است ترتیب داد و آفرینندگان نظم و نثر معاصر فارسی و شیفتگان پارسی دری را متوجه ساخت که قدرت ترکیبی این زبان را تا چه پایه و مایه و با چه شیوایی و زیبایی میتوان بکار گرفت. اگر خوانندهیی پس از آشنایی با این ترکیبهای بدیع لغوی،بخواهد بدیوان مثنوی مراجعه کند و بیتی را که آن ترکیب در آن آمده است،در سیاق کلام مولانا و در میان سایر ابیات مثنوی بازیابد،گذشته از آنکه در موارد بسیار ضروری،برای درک بیشتر معنی در ابیاتی که تنها یک یا دو مصراع در بردارندهء لغت مرکب،رسانندهء کامل معنا و مقصود کلی مولانا نبوده است،ناچار بیتهای پس و پیش از آن را نیز یاد کردهام و نیز کوشیدهام که ترکیبهای لغوی متعلق بهر دفتر را جداگانه و حتی بحسب ترتیب مطالعهء هر دفتر از آغاز تا انجام نقل کنم."
- دریافت فایل ارجاع :
(پژوهیار,
,
,
)