خلاصه ماشینی:
(به تصویر صفحه مراجعه شود) قابلیت سازمانی رهبری(رهبران چه کارهایی انجام میدهند) تأملات مشترک(باورها و ارزشهای مشترک) شایستگیها(دانش،مهارتها و تواناییهای افراد و سازمان) زیرساخت و فرایند مدیریت(طرز اداره کردن سیستمهای فنی و عملیاتی سازمان) این چهار عنصر به هم پیوستهاند و با یک دیگر رابطهء تعاملی دارند و برای طرح قابلیت سازمانی وجود همهء آنها ضروری است.
معیارهای یاد شده به ما کمک میکند تا در گام دوم از برنامهریزی منابع انسانی که عبارت از شناسایی مجموعهای از شیوههای منابع انسانی(Human Resource Practices) است تشخیص دهیم که کدام یک از شیوههای منابع انسانی میتواند برای محک زدن معیارها و به نتیجه رسیدن قابلیتهای نظام آموزش و پرورش مورد استفاده قرار گیرد.
برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی یکی از مهمترین عناصر موفقیت برنامههای مدیریت منابع انسانی محسوب میشود؛زیرا فرایندی است که از طریق آن یک سازمان اطمینان حاصل میکند که برای دست یابی به هدفهای خود به چه تعداد منابع انسانی،با چه نوع تخصیصها و مهارتهایی،برای چه مشاغلی(مکان مناسب)و در چه زمانی(زمان مناسب)نیاز دارد تا بتواند به گونهای اثربخش و کار آمد عمل کند10(دی سنزو و رابینز،1996،ص 127) به اعتقاد واکر(ترجمهء داشگر زاده،1375)هرچند برنامهریزی منابع انسانی از زمان پیدایش سازمانهای صنعتی مدرن تاکنون همواره یکی از وظایف مدیریت بوده اما فراز و نشیبهایی داشته است11.
کشف و پرورش قابلیت سازمانی آموزش و پرورش نخستین گام از فرایند برنامهریزی منابع انسانی معرفی شده و نقش مدیران و کارکنان آموزشی(معلمان و مدرسان)به عنوان منبعی استراتژیک برای شناسایی و پرورش این قابلیتها مورد توجه قرار گرفته است.