چکیده:
در این مقاله به شرح حال و ویژگی ها و فضایل اخلاقی چهار بانوی متقدم در اسلام و
ایمان، که از خواص اهل بیت رسول الله(صلی الله علیه وآله) بودند، پرداخته شده است:
اسماء بنت عمیس همسر جعفر بن ابی طالب (جعفر طیار)، ام الفضل همسر عموی
پیامبر(صلی الله علیه وآله)، سلمی همسر حمزه سیدالشهداء، و میمونه همسر رسول
خدا(صلی الله علیه وآله) که همه از یک مادر متولد شده بودند و پیامبر(صلی الله
علیه وآله) در مورد آن ها فرمود: «خداوند خواهران مؤمن اهل بهشت را رحمت کند.»
خلاصه ماشینی:
»([1]) این خواهران بهشتی که در ایمان و تقوا و عفت و پاک دامنی، اطاعت از ولی امر و دیگر معیارها و ارزش های معنوی، گوی سبقت از دیگران ربوده و به چنین مقام و منزلتی دست یافته بودند پیامبر بهشت را به آنان بشارت دادند و هر گاه یکی از آنان را ملاقات می کردند، نام سه خواهر دیگر را نیز ذکر می نمودند و از آنان به عنوان «اخوات المؤمنات» و یا «اخوات من اهل الجنة» نام می بردند; اسماء بنت عمیس همسر جعفر بن ابی طالب، سلمی بنت عمیس همسر حمزه، میمونه بنت حارث همسر رسول خدا(صلی الله علیه وآله)، و ام الفضل همسر عباس همگی از یک مادر بودند، و چه باسعادت مادری که پیامبر درباره فرزندانش چنین می فرمود.
او از زنان مجلله روزگار و مخدرات عالی قدر بود که در تشیع و ولایت اهل بیت(علیهم السلام)می درخشید و از سبقت جویان در ایمان و اسلام بود و پیش از آنکه رسول خدا(صلی الله علیه وآله)در مکه داخل «دار ارقم» شود، با آن حضرت بیعت کرد و اسلام آورد.
او زمان جاهلیت همسر مسعود بن عمرو ثقفی و پس از او همسر حویطب بن عبدالعزی بود که پس از مرگ او در سال هفتم هجری، هنگام عمره قضا، در محلی به نام «سرف» (بین مکه و مدینه) با مهریه پانصد درهم توسط عباس، عموی پیامبر، به ازدواج آن حضرت درآمد و او خود را به پیامبر بخشید; یعنی بدون مهریه و صداق، خویش را به همسری رسول خدا(صلی الله علیه وآله) درآورد.