چکیده:
پیرامون قرآن کریم پژوهشهای گوناگون صورت گرفته است. یکی از پژوهشهای انجام شده تبیین و اثبات
این امر است که الفاظ و تعابیر قرآن، وحی مستقیم الهی و یا غیر مستقیم و توسط فرشتگان میباشد، نه این که
حاصل تجربه و تلاشها و تعبیرهای پیامبر یا شخص دیگر باشد، چنان که عده اندکی از نویسندگان بدان
معتقدند. چنین مسألهای هم از جهت بروندینی و هم از جهت دروندینی قابل بحث و بررسی است. این مسأله
از جهت بروندینی در شماره دوم همین مجله، مورد بررسی قرار گرفت و در این مقال، از جهت دروندینی و
تنها از دیدگاه قرآن مورد کاوش قرار میگیرد.طبیعی است که از نظر منطقی، بررسی دروندینی صرفا برای
مخاطبان معتقد و متدین، مناسب و قابل پذیرش است.
خلاصه ماشینی:
"همچنین در سوره مبارکه بقره میفرماید: «و ان کنتم فی ریب مما نزلنا علی عبدنا فأتوا بسورة مثله و ادعوا شهداءکم من دون الله ان کنتم صادقین - فان لمتفعلوا و لنتفعلوا فاتقوا النار التی وقودها الناس و الحجارة أعدت للکافرین» (3) یعنی: و اگر در باره آنچه بر بنده خود (پیامبر) نازل کردیم شک و تردید دارید، (دست کم) یک سوره همانند آن بیاورید، و گواهان خود را - غیر خدا - (برای این کار) فرا خوانید اگر راست میگویید - پس اگر چنین نکنید - که هرگز نخواهید کرد - از آتشی بترسید که هیزم آن، (بدنهای) مردم (گنهکار) و سنگها است، و برای کافران آماده شده است.
در موارد دیگر نیز به صورت آشکار اعلام میدارد که قرآن کلام خداست؛ یعنی با همین الفاظ از مقام ربوبی صادر شده و پیغمبر اکرم صلیاللهعلیهوآله نیز با همین الفاظ تلقی نموده است و سر عدم پذیرش این امر را از ناحیه مخاطبان مؤمن نبودن آنها میداند و میفرماید: «أم یقولون تقوله بل لا یؤمنون فلیأتوا بحدیث مثله ان کانوا صادقین» (1) یعنی: یا میگویند پیغمبر اکرم صلیاللهعلیهوآله ، خودش قرآن را ساخته و به خدا نسبت داده است بلکه اینان ایمان نمیآورند، پس اگر راست میگویند سخنی همانند آن بیاورند (بسازند)."