چکیده:
در سالهای اخیر گروهها و افراد فراوانی به دفاع از حقوق زنان برخاسته و یا به صورتی ریشهایتر، درباره
جایگاه زن در نظام آفرینش سخن گفتهاند. در این نوشتار، نویسنده جریانهای مدافع حقوق زنان را در سه
دسته «سیاسی»، «سکولار» و «دینی» جای میدهد و گروه سوم را به دو طیف «تجدیدنظر طلب» و «اصولگرا»
تقسیم میکند. بررسی ویژگیهای هرکدام از این گروههای چهارگانه، از بخشهای اصلی این نوشتار
به شمار میآید.
خلاصه ماشینی:
"اما اینکه چرا این جریان در طول این سالها تنها از مواضع سلبی وارد شده و کمتر به طرح مباحث اثباتی و ارائه الگوی مورد نظر خود پرداخته است، از دو جنبه قابل بررسی است: الف) نداشتن طرح و الگویی مشخص: بخشی از کسانی که با دیدگاههای غیر دینی (لائیک) به بحث از حقوق زنان پرداختهاند، بویژه کسانی که عمدتا از سالهای 1370 تا 1376 صحنه گردان اصلی این بحث بودهاند، به خاطر نداشتن پشتوانههای تئوریک، فاقد بینش الگویی مشخص برای ساماندهی حرکت زنان، حتی در قالب فمینیسم غربیاند و از این رو تنها با برخوردهای سلبی و مخالفت با مواد قانونی مشخصی، همچون مواد قانونی مربوط به اختلاف دیه و قصاص زنان، خود را در عرصه دفاع از حقوق زنان مطرح ساخته و برای خود هویتی دست و پا کردهاند.
ب) بیم از پذیرفته نشدن: بخش دیگری از جریان سکولار دفاع از حقوق زنان که عمدتا تا چند سال پیش در خارج از کشور به سر میبردند، به دلیل داشتن دیدگاههای تند فمینیستی و تأثیر پذیری شدید از الگوهای غربی دفاع از حقوق زنان، تا نیمه اول دهه دوم انقلاب اسلامی تحت تأثیر فضای حاکم بر کشور و از بیم اینکه مبادا طرح صریح دیدگاه هایشان، حداقل در نشریات داخلی، موجب طرد آنها از سوی جامعه زنان مسلمان ایران شود، جانب احتیاط پیشه کرده و تا مقطع زمانی مشخصی از ______________________________ 1- ر."