خلاصه ماشینی:
"ارزیابی غیر بازاری در این نوع ارزیابی انواع ارزشها با تعاریف متفاوت مورد نظر است مانند: Going Concern Value,Investment Value,Value in use,Salvage Value,Special Value,Liquidation or Forced Sale Value که در این قسمت فقط به تعدادی از تعاریف که ممکن است در ارزیابی شرکتها کاربرد داشته باشد اشاره میشود: Value in Use عبارتست از ارزشی که یک دارایی خاص برای استفاده خاص و برای استفاده کننده خاص،دارا میباشد و بهمین دلیل غیر بازاری است.
مفهوم اقتصادی(عینی)ارزیابی یک دارایی بر اساس قابلیت خرید و فروش آن در یک بازار از مفهوم ذهنی آن مانند ارزش ذاتی بر اساس ارزش غیر بازاری متمایز است: یک ارزیابی عینی از حقوق شناسایی شده مالکیت نسبت به یک دارایی خاص تخین ارزش بازاری است که به صورت حرفهای صورت گرفته باشد،این تعریف به طور ضمنی مفهوم یک مقایسه عمومی در بازاری که شامل فعالیت و تحرک تعداد زیادی شرکت کننده میشود را نشان میدهد (مفهوم اقتصادی)،نه نگاه پیش تصور شده یا منافع واگذار شده به یک فرد اخاص را.
آنچه ک مسلم است،با توجه به اصول و مفاهیم مرتبط با موسسات دایر به شرحی که بیان شد،در بکارگیری رویکرد مبتنی بر دارایی برای ارزیابی این موسسات نمیتوان داراییهای تشکیل دهنده این موسسات را بر اساس ارزش بازاری، ارزیابی کرد بلکه حسب مورد باید از انواع ارزش غیر بازاری مانند Concern Value,Special Value,Value Going in use که با مفهوم تداوم فعالیت منطقیتر است،استفاده کرد.
وظیفه کارشناس ارزیابی در ارزیابی شرکتها ایجاب میکند که حتی الامکان تاثیر داراییهای غیر مولد،داراییهایی که بر اساس اصل بالاترین و بهترین استفاده ارزیابی شدهاند و داراییهایی که شرایط تورمی در افزایش ارزش اسمی آنها موثر بوده است را به سودآوری شرکت محاسبه و آنها رادر صورت تطبیق ارزشهای به دست آمده از کاربرد رویکرد مبتنی بر دارایی و رویکرد درآمدی مورد توجه قرار دهد."