خلاصه ماشینی:
"گو که مؤلف این رساله ایرانی نیست ولی چون فعالیت این انجمن در بصره یعنی از مراکز عمدة بسط فرهنگ ایران بوده و از طرف دیگر همان طور که اشاره شد رابطه بسیار نزدیکی بین نویسندگان رسائل مزبور وجود داشت محقق است که از فضل و دانش یکدیگر برخوردار می شده اند.
ولی باید اذعان کرد که در بیان احوال و آثار این بزرگان در گذشته مسامحه شده و تحقیق کافی و جامع در این مورد به عمل نیامده است و جای بسی تعجب است که نه تنها درباره سازندگان و خوانندگانی که اغلب در زمره دانشمندان عصر خود بوده اند و آثاری نیز در موسیقی عملی از خود به جا گذاشته اند تحقیق علمی به عمل نیامده بلکه حکمای بزرگی هم که مجموعه تحقیقات خود را به صورت دائرةالمعارف تنظیم کرده اند مبحث مربوط به علم موسیقی در آثار آنها اغلب ساقط شده است.
از نوشته های فارابی و ابن سینا و حتی صفی الدین عبدالمؤمن اطلاع جامع و کافی نداریم در صورتیکه کتاب الادوار این دانشمند ایرانی کاملترین کتابی است که درباره موسیقی نظری نوشته شده زیرا عموم علمای بعد از او به نوشته او استناد کرده و بعلاوه چندین شرح درباره این کتاب نوشته شده است.
این دانشمند عالیقدر در زمانی این رساله را نوشته که هنر و فرهنگ ایرانی به همت سلاطین غزنوی مثل دوران سلطنت پادشاهان سامانی به منتها درجه ترقی و تعالی رسیده به قسمی که دربار کلیه امیران و پادشاهان دیگر حکومت وسیع اسلامی را تحتالشعاع قرار داده بوده است و رساله موسیقی عبدالرحمن جامی در روسیه شوروی چاپ شده ولی هنرجویان کشور ما عموما از وجود آن بی اطلاع اند."