خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) یاد ماندگار قسمت اول گفتگو با عبد الحسین مصحفی معلم و مؤلف ریاضی و مترجم کوشای کرمانی جواد محقق پیشدرآمد چند ماه پیش که به دعوت دوست شاعر فاضلم،زکریا اخلاقی،برای شعرخوانی به دانشگاه آزاد اسلامی میبد رفته بودم،در بازگشت فرصت را غنیمت شمردم و در شهر بادگیرهای به غربت نشسته به دیدار مردی رفتم که یکی از تأثیرگذارترین معلمان ایران در عرصهء ریاضی است.
اگر نبود زمزمههای محبت آقای رضاپور در کلاسهای جبر و هندسه سال آخر سیکل اول دبیرستان شرافت،بعید نبود که این طفل گریزپا نه تنها جمعه،بل از شنبه تا پنج شنبه هم به مدرسه نیاید و مثل خیلیهای دیگر، عطای بقیهء درسها را هم به لقای درس ریاضی ببخشد و برای همیشه ترک تحصیل کند.
در شمارهء بعد دیدم مقالهء من بدون هیچ تغییری،با عنوان سخنرانی مدیر آن روزنامه در دانشکدهء افسری چاپ شده است!این واقعه از یک سو باعث شد تا مدتها از نوشتن برای مطبوعات،اکراه داشته باشم و از سوی دیگر به مصداق«ادب از که آموختی از بیادبان»،دقت همراه با وسواس بکنم که در هیچ مورد حقی از نویسندهء کتاب (به تصویر صفحه مراجعه شود) یا مقالهای ضایع نشود.
در مقام یک معلم اهل قلم،که در این زمینه هم تلاشهایی کردهاید،دربارهء این نوع کتابها چه نظری دارید؟ برای مؤلف و ویراستار یک کتاب درسی محدودیتهایی وجود دارد:متن کتاب باید با برنامهء مصوب،با تعداد ساعتهای هفتگی و سالانهء تدریس آن مطابقت کند،شیوهء بیان و بیشترین تمرینهای آن درخور فهم دانشآموزانت با استعدادهای متوسط باشد،حجم آن متناسب با سن دانشآموزان باشد و محدودیتهای دیگر."