خلاصه ماشینی:
تنبیه نظریات دانشمندان و مربیان دربارهی تنبیه نظریه حمایت-نظریهی منع-نظریه کیفر دادن-نظریهی اصلاح تنبیه در لغت بمعنی بیدار کردن از خواب یا آگاه کردن کسی بر چیزیست1و در عرف مجازا بمعنی زدن و قید کردن کوتاهاندیشان است2ولی در اصطلاح مرادف کیفر و سیاست کردن و بازخواست و سزا و جزای نیکی و بدی دادن3نیز هست نه «زدن»و«قید کردن»تنها چنانکه صاحب غیاث نوشته است،بهمین سبب در تداول فرهنگیان امروز مفهومی را که صاحب غیاث یاد کرده است بصورت:«تنبیه بدنی» میآورند زیرا ممکنست کودک را بوسایل دیگری جز زدن و آزردن نیز تنبیه کرد (چناکه درینباره بحث خواهد شد)ولی گفتار صاحب غیاث سند زندهایست که نشان میدهد در تربیت و تعلیم قدیم وسیلهیی جز«زدن و قید کردن»وجود نداشته است.
یا مفهوم:جور استاد به ز مهر پدر،سرلوحهی تعلیم و تربیت در بیشتر کشورهای متمدن قدیم بشمار میرفته است چه تاریخ نشان میدهد در تمدن روم و یونان کهن برای کودکان هیچ حقی قائل نبودند و بر حسب عادت و رسوم ستمگرانهی آنروزگار،کودک را که که بمنزلهی ملک پدر و مادر بشمار میرفت در معرض سرما قرار میدادند اگر میتوانست مقاومت کند و زنده بماند برای وی حق حیات قایل میشدند و اگر میمرد میگفتند (1)-المنجد-منتهی الارب (2)-غیاث اللغات (3)-برهان،ذیل کیفر وی حق حیات نداشته است،کودک را خجول بارآوردن و سخن گفتن در برابر بزرگ سالان را از وی سلب کردن و او را در معرض انواع مجازاتهای بدنی قرار دادن،از آداب و رسوم قرون وسطایی در بیشتر کشورهای جهان بود چنانکه چوب و فلک یکی از وسایل تربیت و تعلیم قدیم بشمار میرفت و میگویند نخستین دعایی که قدیس اوگستین1از درگاه خدا مسئلت کرد چنین بود: «در مدرسه کودکان کتک نخورند»همچنین معروفست که میلتون2شاعر نامور انگلیسی در دانشگاه کمبریج تازیانه خورد.