خلاصه ماشینی:
"خانم نرگس پاکیزهوند:همانطور که دوستان اشاره کردند،کلاس دینی باید توأم با معنویت باشد و دبیر دینی هم نه فقط به عنوان یک دبیر،بلکه به عنوان دوست و مشاور بچهها باشد تا دانشآموزان احساس آرامش نموده و درس را نهتنها به خاطر ترس از معلم و خانواده و نمره،بلکه به خاطر افزایش آموختههایشان بخوانند، به نحوی که همانطور که دوستان فرمودند به زندگی جهت بدهد،که من اصلا این انتظار را برآورده نمیبینم،نه از جهت کلاس دینی و نه دبیر دینی،نه از جهت کلاس دینی و نه دبیر دینی،اما از لحاظ محتوای کتاب شاید این انتظار تا حدودی برآورده باشد.
به نظر شما باید داستانها کلا حذف شوند یا اینکه سطح نگرش به این داستانها تغییر کند و به اقتضای سن شما مطرح شود؟به فرض در دورهء ابتدائی،داستانی با زبان فهم دانشآموز ابتدائی مطرح میشود ولی همان داستان برای یک عالم جلیل القدر هم میتواند نکات جدید و تازهای داشته باشد.
به نظر شما این عدم استقبال از چه چیزی ناشی میشود،از وقت و زمان کلاس یا معلم یا کتاب؟ خانم دانهکار:من قبلا هم عنوان کردم که دبیر مؤثر است اما چون وقت قرآن کم است،مسائل تجویدی در خود کتاب درسی مطرح نشده است.
اما اگر از کسی که سفر آخرتش نزدیک است و آرزوهای مادیش را کنار گذاشته یا فرد میانسالی است سؤال کنیم،میگویند همینکه خدا از آنها راضی شود خوشبخت است،یا اینکه وقتی برای جامعه مفید باشد و بتواند یتیمی را بگیرد احساس خوشبختی میکند."