خلاصه ماشینی:
"اشخاصی مانند سالار الدوله با کمک عشایر و ایلات در پی به چالش کشاندن مشروطه بودند اما از بخت بدش،در این مرحله از شورش، ایل بزرگ کلهر به رهبری داوود خان علیه او موضع گرفته بود.
58این نفوذ و اقتدار کلهرها باعث شد که دولت و مجلس طی تلگرافی از سیف الدوله،حکمران کرمانشاه بخواهند تا داوود خان به همراه سواران کلهر و دیگر ایلات متحدش برای دفع شورش سالار الدوله عازم نهاوند شوند.
»97سالار الدوله نیز که به سواران ایلات کردستانی و کرمانشاهی و پشتکوهی نسبت به همکاری با خود اعتماد کامل داشت جوابیه تلگراف را برای محمد علی شاه از مسیر کرمانشاه،بغداد،پترزبورگ و سپس آستارا ارسال داشت:«خاک پای مبارک اعلی حضرت قوی شوکت اقدس شاهنشاهی محمد علی شاه قاجار ارواحنا و ارواح العالمین فداه،بنده هم با بیست و پنج هزار سوار عشایر و جاف کردستانی و کلهر و سنجابی و پشتکوه و افواج کردستان و کرمانشاه گروس(بیجار)در کرمانشاه هستم.
»189نکته مهم بعد از این شورش این بود که نه تنها سالار الدوله از هدفش،رسیدن به تاج و تخت،صرف نظر نکرد بلکه برای بار دیگر سعی کرد با کمک والی پیشکوه190و سنجابیها191و یار محمد خان که به بهانه«اختلاف با کری خان»192قشون دولتی را رها کرده بود،دوباره بختش را بیازماید.
جمعبندی و نتیجهگیری شورشهای سالار الدوله در مرحله اول برای رسیدن به تاج و تخت بود،نه کمک به برادرش،محمد علی شاه،زیرا سالار الدوله که مانند دیگر سران قاجار اطلاعاتی در حد رئیس ایل داشت،نه تنها از اصول حکومت مشروطه شناختی نداشت بلکه شورشهای او با همراهی ایلات و عشایر یاغی و طاغی غرب کشور پیوند خورده بود."