خلاصه ماشینی:
با این وجود،این برداشت هم درست نیست؛ چون بخش عمدهای از فعالیت توپور در زمینه آفرینش طنز سیاه بوده است که از آن جمله میتوان به طراحی اکثر روی جلدهای مجله طنز سیاه«هاراگیری»( Harakiri )بین سالهای 1960 تا 1969 میلادی(برابر با 1339 تا 1348 شمسی)در فرانسه اشاره کرد.
در ابتدا،باید این امر را پذیرفت که بخشی از آفرینشهای تصویری به صورتهایی که نام بردیم،در قالب کاریکاتور و کارتون زیرمجموعهء آثار غیر جد قرار میگیرند و همه آنها هم طنز و یا فکاهی و یا طنز سیاه نیستند.
به این جهت از یک کارتون همراه با شرح که در یک (به تصویر صفحه مراجعه شود) نشریه«طنز-فکاهی»منتشر میشود،باید به اندازهء جایگاهش انتظار داشته باشیم و از یک فانتزی به اندازهء یک فانتزی و از یک طراحی فکاهی و یا طنزآمیز نیز به همین ترتیب.
کارتون مطبوعاتی یا ادیتورال کارتون( Editoral Cartoon )نیز دارای مشخصهء خاص خود است و میتوان آن را با ویژگی خاصی که دارد،از گونههای دیگر جدا کرد.
»اینکه نظر بیسمارک در این مورد درست است یا نه محل بحث ما نیست،ولی از نظر کاریکاتوریستها، کارتون و کاریکاتور سیاسی یعنی پرداختن به عملکرد شخصیتهای دولتی-حکومتی و زیرمجموعههای آنها و پیامدهایی که این عملکردها را بردارد.
شما اگر کارتونهای مطبوعاتی-سیاسی نشریات آمریکا و یا نشریات اروپا و مخصوصا نشریات سیاسی-خبری را دنبال کنید،میبینید کارتونیستها با افراد خاص سیاسی و عملکرد آنها در زمان حال کار دارند و نه مفاهیم«کلی و عام».