خلاصه ماشینی:
"همیشه این سؤال مطرح بوده که آیا نمایشگاهها و جشنوارهها میتواند جای مناسبی برای ارائهء چنین مسایلی باشند و آیا جایگاه کاریکاتور باید تنها در رسانههای مکتوبی چون روزنامهها باشد؟ آیا مهم است که کارتونیست برای کدامیک کار میکند و آیا ایندو در برابر هم قرار میگیرند؟ در حال حاضر،نگرانیهایی نیز بابت جوانان جشنوارهزده وجود دارد؛اینکه گاه و بیگاه میشنویم و میخوانیم کارتونیستها با دیگر هنرمندان یک تفاوت عمده دارند که به ذات کاریکاتور برمیگردد و آن این است که بسیاری از هنرها میتوانند تنها برای ارضای شخصی هنرمند خلق شوند، اما کاریکاتور تنها هنری است که از بدو طراحی به مخاطب خود میاندیشد و فهم مخاطب و درک او برایش حیاتی است.
افزایش روزافزون جشنوارهها و نمایشگاهها در شهرها و کشورها گویای آن است که روشهای دیگری برای جذب مخاطب و ارائه آثار کارتون ایجاد شده که جشنواره نام دارد و استقبال کارتونیستها و مردم هردو باعثشده این جایگاه نوظهور در کاریکاتور بهسرعت گسترش یابد.
حتی فرقی نمیکند اگر تعدادی با اندیشههای حزبی نیز کار کنند، مهم این است که همه باهم و در کنار هم کارتون میکشیم و هرکس باید آزاد باشد رسانه انتشار اثرش را انتخاب کند.
خوب چرا این سؤال را نمیپرسیم اگر جشنوارهها اثرات مخرب بر فکر و کار یک کارتونیست دارند،او چگونه در عرصه مطبوعات کشورش (به تصویر صفحه مراجعه شود) و کمتر کسی میتواند به آنها دلخوش کند،مگر آنکه در ماه چندکار از شما چاپ کنند اما با یکیدو تا،بقیه ماه را چکار باید بکنید؟مینشینید تا ماه بعد که سراغتان بیایند یا نیایند."