خلاصه ماشینی:
"ایران در تحریم بین المللی به سر میبرد و شیخ جنگ بر فراز آن سایه گسترده و افراطیون جنگطلب نیز در کاخ سفید دست بالا را دارند؛ کدام راهبرد برای پاسخگو کردن حکومت،بهبود وضعیت شهروندان و توسعه علمی و اقتصادی کشور مناسبتر و متضمن سود بیشتر و زیان کمتر برای ملت،میهن و آیین است؟ از آن جا که انکار اختلاف نظرها درباره امکان یا امتناع سیاستورزی در جمهوری اسلامی ایران به طور عام در شرایط یکدستی حکومت به شکل خاص،نه ممکن و نه مفید است و انتظار اجماع دوباره یک راهبرد نیز واقعبینانه نیست، اصلاحطلبان باید از بحث درباره راهبردهای گوناگون-از جمله درباره شرکت یا عدم شرکت در انتخابات-استقبال کنند و در ترویج نقد بکوشند که هم به سود جامعه و هم به نفع نخبگان ایرانی است.
برد مردم و اصلاحطلبان نیز این است که با حضور در جامعه مدنی و نیز در قدرت،احتمال و امکان رشد فرآیندهای زیر را افزایش دهند: الف)اصلاح سیاستهای عمومی و مسائل هرروزه شهروندان به سود مردم و میهن؛ ب)کاهش انسداد سیاسی داخلی و برطرف یا محدود شدن تهدیدها و فشارهای خارجی؛ ج)تاسیس و تقویت نهادهای مدنی؛ د)بذل توجه به مسائل ملی،آگاهیهای عمومی و نرخ مطالعه،کسب تجربیات منحصر به فرد در قلمرو حکومت و جامعه بسیاری از حاشیهنشینان سیاست و شهروندان فراهم شود و امید به آینده فزونی گیرد؛ ه)ارائه الگویی عقلانی و رحمانی از اسلام و تفسیری دموکراتیک از قانون اساسی و مقابله بیشتر با تک صدایی حکومت و جامعه؛ و)امکان فعالیت آزاد و خلاقانه برای هنرمندان،نویسندگان،اهالی فرهنگ و ادب، مترجمان،روشنفکران،ناشران و..."