چکیده:
محور و پایه داستانپردازی مولانا گفتگوست.در بیان چارچوب هر داستان در مثنوی،محور و مدار ارتباط،که همانا انتقال مفهویم از ذهنی به ذهن دیگر است،گفتگوی شخصیتهاست که شالوده و ساختمان حکایتها را میسازد؛اما مولانا در بسیاری از داستانها از نوع ارتباط دیگری هم بخوبی بهره برده است که در علوم ارتباطات و جامعهشناسی امروز از آن به«ارتباطات غیر کلامی»تعبیر میکنند.
اینکه چرا وی در بیان نکاتی دقیق و عمیق به یکباره به این ابزار رو میآورد،نشاندهندهء این نکته است که او از تفاوتها و شباهتهای ارتباطات کلامی و غیر کلامی آگاهی کامل داشته است؛قابل اعتمادتر بودن،استمرار بیشتر داشتن،چند کانالی بودن،مرتبط بودن با فرهنگ، نمادین بودن آن و درعینحال،قاعدهمند بودن ارتباطات غیر کلامی و بویژه جلوگیری کردن از سوء برداشتهایی که غالبا در ارتباطات کلامی رخ میدهد از جمله عوامل بسیار مهمی است که مولانا را مخصوصا در مواقعی خاص-که در مقاله بدان پرداخته میشود-به بهرهگیری از این شیوهء علمی وامیدارد.
در این مقاله با بهرهگیری از منابع علمی ابتدا منظور از این اصطلاح،اصول ارتباطات غیر کلامی،ویژگیهای آن،شباهتها و تفاوتهای آن با ارتباطات کلامی بازشناسانده میشود. سپس چگونگی استفادهء مولانا از این ابزار ارتباطی در مثنوی و بویژه در داستانپردازی آن بازگو میشود.همچنین این نکته مورد دقت نظر قرار میگیرد که در چه مواردی این شیوهء ارتباط، بیشتر و بهتر توانسته است پاسخگوی بیان مفاهیم ذهنی مولانا برای مخاطبان او باشد و بیشترین تکیهء او در این زمینه شامل چه مواردی بوده است.
بیان مصداقها و نمونههای شعری تا اندازهء زیادی این الگوی ساختاری داستانپردازی مولانا را روشنتر خواهد کرد.سرانجام در پایان مقاله به نتیجهگیری پرداخته میشود.
خلاصه ماشینی:
"و داستانپردازی مولانا بر ارتباط کلامی است در مواردی او ابزار گفتگو را به یکسو نهاده از
غیر کلامی کاملا آگاه بوده و بر همین اساس است که در مواقعی خاص به استفاده از این شیوهء
بنابراین میتوان نتیجه گرفت که گفتار با رفتار غیر کلامی همراه است به گونهای که
شاید به این دلیل است که نشانههای غیر کلامی،آنقدر میتوانند قوی باشند که حتی پیامهای کلامی را تحت نفوذ قرار دهند؛مثلا به
ارتباطات است اما برای پیبردن به چگونگی این پیوند باید شباهتها و تفاوتهای ارتباط کلامی
در این است که ارتباط غیر کلامی در اغلب موارد بطور همزمان میتواند در دو یا چند کانال
بسیار مهم و اساسی در این زمینه(نقش و اهمیت ارتباطات و پیامهای غیر کلامی و تفاوت آن
مثنوی بویژه آنجا که کلام و سخن و لب و زبان و گفتگو و ابزار ارتباطی زبانی و کلامی را به
پیامبر اسلام(ص)قرار میدهد و بیان میکند که تأثیر همزمان این همپوشی و همراه بودن ارتباط کلامی و پیامهای غیر کلامی،اساس جماعت را پی مینهد که به دنبال خود،رحمت خداوند را
خود نیافتهاند که همانا اساس و پایهء ارتباط غیر کلامی است.
عمیق،مؤثر و کارآمد است از نوع غیر کلامی آن،که در مرحلهای از بازگفتن عین آن و انتقال دقیق آن اظهار ناتوانی میکند و در مرحلهء بعد،سخنهای نهانی بیاینکه ابزار گفتگو درمیان
در این موارد،الفاظ و سخن را رها میکند،این نوع بهرهگیری و استفاده از ابزار غیر کلامی به
نمونههایی از موارد خاص بهرهگیری او از ارتباط و پیامهای غیر کلامی است."