خلاصه ماشینی:
"شاه قاجار تنها قدرت مطلق بود؛جان کارگردانان دستگاه حاکمه و بقیهء مردم همواره مورد خطر بیمهری او قرار داشت؛بعضی از کارمندان دولت هررتبه و مقامی که داشتند فاسد و رشوهخوار بودند؛امور اداری بر بنیان همان شیوه- های قرون وسطایی بود و زیر سلطه یک نیروی مرکزی متحد نبود؛ ایالات و رلایات در عمل مانند دولت جداگانهای بشمار میآمدند والیان و حکام،بعلت آنکه بشاه قاجار و درباریانش رشوه میدادند، دارای استقلال فراوانی بودند؛خانها و رؤسای قبائل کمتر توجهی بمأموران حکومت داشتند و خود یک سیستم حکومتی و حتی«دادگستری»برای خود برقرار کرده بودند؛ مقامات دادگستری بر دو کونه بود:یکی شرعی که بعهدهء علما بود و دیگری عرفی و هردوی آنها در کنار یکدیگر کار میکردند گاه میشد که حتی دو گونه داوری مخالف یکدیگر در مورد یک مسأله و دعوی از داورهای شرع و عرف صادر میشد.
مصحح بخش چاپ شده خاطرات حاج سیاح نیز اطلاعاتی پیرامون این مطلب در اختیار خوانندگان خود نمیگذارد یک سند رسمی ایرانی نشان میدهد که«شارژدافر»سفارت عثمانی در پترزبورگ دربارهء چند تن از مأمورین رسمی ژاپون بایران با میرزا حسین خان سپهسالار صحبت کرده است.
همین رویداد انقلاب مشروطیت ژاپون و رویدادهای بعدی آن بود که یکی از ایرانیهای مقیم روسیه میرزا عبد الرحیم طالباف را سخت تحت تاثیر قرار داده واداشت که نه تنها در کتابهای خود از تغییرات و اصلاحات ژاپون تمجید (36)-از جمله کتبی که در آن زمان در این رابطه نشر یافته و بنظر این نویسنده رسیده عبارت است از میرزا باقر خان تبریزی،تاریخ اقصای شرق یا محاربهء روس و ژاپون(تهران،1331 قمری)."