خلاصه ماشینی:
"اگر از راههایی چون: دیدن هلال به وسیله خود شخص, بینه, تواتر رؤیت و حکم حاکم آغاز ماه ثابت نشد و مردم برای انجام عبادات و سایر کارهای خود در تحیر ماندند, شارع مقدس به جهت رهاندن مردم از تحیر و سرگردانی, گذشت سی روز از ماه گذشته را, ملاک اثبات ماه جدید قرار داده است.
شیخ صدوق1 و مفید2, طوسی3, سلار4, ابن براج5, راوندی6, ابن حمزه7, ابن زهره 8, ابن ادریس 9, محقق حلی 10, ابن فهد11, علامه حلی 12, شهید اول 13, محقق کرکی 14, صاحب مدارک 15, فیض کاشانی 16, شیخ یوسف بحرانی 17, محقق نراقی 18, مقدس اردبیلی 19 و دیگر فقها 20, پس از گذشت سی روز, بر اثبات هلال فتوا داد اند.
عاملی, صاحب مدارک, می نویسد: (و اما وجوب الصوم مع مضی ثلاثین یوما من شعبان فمجمع علیه بین المسلمین بل الظاهر انه من ضروریات الدین22) مسلمانان اجماع دارند که با گذشت سی روز از شعبان, روزه واجب می شود, بلکه, ظاهرا, مسأله از ضروریات دین است.
) درباره نظر سوم گفته اند: (بله, برخی از ماههای سال, کمبود دارند, ولی دلیلی نداریم برای محاسبه کمبودها, بدین شیوه57) اما نظر چهارم را که از آن صاحب عروة الوثقی, سید کاظم یزدی است, همه آنانی که بر این کتاب حاشیه دارند, پذیرفته اند.
پس اگر ماه رجب و شعبان و رمضان ابری بود, باید شصت روز از اول رجب شمرد و روز شصت و یکم را روزه گرفت و در روز نود و یکم, روزه گشود و از آن به بعد, معمولا, نمی شود ماهها را سی روز محاسبه کرد, چرا که اهل حساب بر این نظرند که بیش از سه یا چهار ماه پی در پی, نمی تواند ماهها سی روزی باشد."