چکیده:
آقای کدیور در این گفتوگو نظر روشنفکرانی که جمع میان دین و مدرنیته را قبول ندارند رد میکند و معتقد است که میتوان با عمل گزینش از هر دو
سو دست به انتخاب زد و روایتی از دین داد که با روایتی از مدرنیته قابل جمع باشد. بدین ترتیب، به گمان آقای کدیور، راه میانهای میان نفی مطلق دین و نفی
مطلق مدرنیسم پیدا میشود.
خلاصه ماشینی:
"از آنجا که ظاهرا شما از آن دسته افرادی هستید که بر نقش دین در عرصه عمومی تاکید دارید و هنوز معتقدید اسلام و مدرنیته با یکدیگر قابل جمعند، تفاوت نگاه میان روشنفکران دینی در این زمینه را چگونه میبینید؟ قرائتی از اسلام با روایتی از مدرنیته قابل جمع است.
به هر ترتیب عقبنشینی برخی از روشنفکران دینی از پروژه جمع اسلام و مدرینته در سالهای اخیر فارغ از دلایل تجربی آن که ممکن است بخشی متاثر از عملی شدن حضور دین در عرصه سیاست در بعد از پیروزی انقلاب اسلامی باشد، در حال حاضر موجب ظهور برخی از اندیشههای چپگرا در دانشگاههای ایران شده است.
در برابر کسانی که یا بر طبل جمود و تحجر میکوبند و با هرگونه تحول و نوآوری در زندگی انسانی، به ویژه در ابعاد اجتماعی حیات، مخالفند از یکسو و نیز در برابر کسانی که همه پیوندهای خود را با سنت قطع میکنند و یکسره خود را به تحولات دنیای جدید میسپارند و به قول برخی روشنفکران غربزده میخواهند سراپا فرنگی شوند، این رویکرد ارزشمند است، به ویژه آن که دغدغه حفظ ارزشهای دینی در آن وجود دارد و نمیخواهند صرفا از نام دین استفاده شود.
این که آقای کدیور میگویند روشنفکر دینی مدرنیته و دین را میشناسد و با کار اجتهادی از هر یک مواردی را میگیرد و با هم تألیف میکند، روشی درست برای حل مسأله نیست.
حال اگر در جمهوری اسلامی که بناست قوانین نظام قضایی آن دینی باشد، شرط شود که رئیس قوه قضائیه باید مجتهد باشد، به معنای حق ویژه برای یک قشر خاص نیست، بلکه به معنای سپردن کار به متخصص است."