خلاصه ماشینی:
"در این قضیه, اگرچه حکم براساس قرینه ها وجود دارد, ولی مورد مناقشه فقیهان قرار گرفته و مدعی شده اند: این روایت, درباره رویداد خاصی بوده که امام این گونه حکم کرده است و نمی توان آن را به رویدادهای مانند آن سرایت داد; زیرا ممکن است امام حسن(ع) چیزهایی از رویداد می دانسته و به اموری آگاه بوده, که اکنون ما آن آگاهی را نداریم.
محمدعلی شوکانی از علمای برجسته زیدیه در شرح کتاب منتقی الاخبار ابن تیمیه پس از نقل حدیث یاد شده نوشته است: (کسانی که بر این باورند زن بی شوهر وقتی حامله شود, حد زنا می خورد, به این حدیث چنگ زده اند و عمر بن خطاب و مالک و اصحاب او بر اساس این حدیث حکم کرده و گفته اند: وقتی زنی باردار شود و همسری نداشته باشد, و اکراهی نیز در بین نباشد, باید حد بر او جاری کرد.
163 از این روی, شماری از فقیهان شیعه, چه بر قیافه شناسی حرامی بار شود و چه نشود, آموزیدن و آموزاندن آن را حرام دانسته اند, مانند: علامه حلی در منتهی المطلب164 و تذکرةالفقهاء165 و قواعد الاحکام166 و تحریر الاحکام167 و الارشاد168 و نهایةالاحکام, ابن ادریس در سرائر169, شهید اول در لمعه170, سبزواری در کفایة171, فاضل مقداد در تنقیح172 و سید علی طباطبائی در ریاض المسائل173.
)198 شهید ثانی در مسالک الافهام می گوید: اصل و پایه در این مسأله, روایت حسین بن زید, از امام جعفر بن محمد, از پدر بزرگوارش(ع) است که فرموده اند: علی(ع) ولید بن عقبه را به شهادت دو نفر, یکی به نوشیدن شراب و دیگری به قی کردن آن, تازیانه زد و فرمود: قی نکرده آن را, مگر آن که نوشیده باشد."