خلاصه ماشینی:
"این روش اقتصادی-زیستی برای حد اکثر بهرهبرداری از محیط زیست،از دوران پیش از تاریخ همزمان با تحول کشاورزی و اسکان در دهکدههای اولیه در کوهپایههای زاگرس Alizadhe 1988) (Hole 1980; Zagarell 1982; تا دوران تاریخی،منجر به تحولات اجتماعی-سیاسی بین دامداران کوچنشین جنوب باختری ایران با پیآمدهای مهم تاریخی شده است.
ویژگی نظامی و توانائی سازماندهی این یکانهای اجتماعی-سیاسی آنها را قادر میکرد که نهتنها در مناطق خود بر یکجانشینان روستائی تسلط داشته باشند،بلکه در هنگام ضعف حکومت مرکزی توانائی تسلط سیاسی در سطح کشوری را نیز داشته باشند،تاریخ ایران نشاندهنده نمونههایی زیاد از روی کار آمدن خاندانهای کشورگیر و کشورگشا است که اساس کارشان توسط اقوام دامدار کوچنشین پیریزی شده بود.
بحث گسترده در مورد عوامل کارساز و تحولی در ائتلافات نخستین سیاسی از حوصله این مقاله بیرون است،ولی باید گفت که انسانشناسی سیاسی نشان داده است که هنگامی که برخوردهای نظامی عاملی باشند که گروههای محلی مجبور به رو درروئی آنها به طور ادواری شوند،حجم نیروی انتظامی که یک گروه بتواند برای پدافند از خود سازمان دهد یکی از مهمترین متغیرها (variable) در ساختار اجتماعی-سیاسی منطقهای آن گروه خواهد شد.
م. نیز اینطور به نظر میرسد که پیدایش سلسله نیرومند«آکاد»و تمایلات گسترشطلبانه آن به ویژه در دستیابی به مواد طبیعی از کوهپایههای ایران41، نیروهای کوچک ولی مستقل این مناطق وادار به اجرای یک سری مانورهای تطبیقی شدند که سرانجام منجر به تشکیل اتحادیه عیلامی شده که تا پایان دوران عیلامیها(اواسط هزاره اول پ."