خلاصه ماشینی:
"1در این مقالهفرازهایی از دو کتاب ایشان را انتخاب نمودهایم: *1-در کتاب بسیار نفیس نقد فلسفه داوران مینویسد:2 بدان که دین مبارک اسلام-که برآورنده آن درود باد-در مقابله با شبهات مخالفین سه دوره را در سه زمان پیموده است: دوره اول:در عصر پیامبر اسلام، هنگامی وحی آسمانی بر آن وجود مقدس فرو میآمد و قوم آن حضرت، خواندن و نوشتن نمیدانستند و با براهین عقلی و موازین علمی آشنایی نداشتند و از این رو،شبهات آنها منحصر بود به یک سلسله استبعادها و مطالب بسیط و ساده، مثلا میگفتند: من یحیی العظام و هی رمیم؟ 3یعنی بعید میدانستند که انسان پس از پوسیدن بدنش،باز زنده شود.
) طب و ریاضیات-به رخ مسلمانان میکشیدند و گمان میکردند که با این کارها میتوانند دیانت را منهدم ساخته و به مقصود دیرینه خود که همانا گمراه کردن مسلمانان بود برسند،ولی این خیال و خرسندی،دوامی نیافت بلکه برای آنها مصیبت و دلتنگی بار آورد:زیرا در همان آیات قرآن-که در عصر نخستین نازل شده بود-گنجینههای پر بهایی برای عصرهای بعد پنهان بود که دانشمندان اسلام آنها را استخراج کرده و روایات پیامبر اسلام و امامان معصوم-علیهم السلام-را بر آن افزودند و شبهات آنان را مطابق اصلاحات خود ایشان و با تمسک به بخش استوار علوم ایشان، پاسخهایی محکم و متین دادند و اصول فاسد آنها را با برهانهایی نیرومند و روشن،نابود کردند و در بازار دانش، کالای بیارزش مادیها رواجی نیافت و دیانت با این پیش آمد بر روشنایی خود افزود و نور حقیقت رخشنده تر گردید و آرزوی مادیها برآورده نشد و مکروا و مکر الله و الله خیر الماکرین دوره سوم:این زمانی است که مصالح سیاسی و روابط بازرگانی باعث شد مسلمانان با اروپاییان آمیزش کنند."