خلاصه ماشینی:
"بیسلی1و لیتل چایلد2خصوصیسازی را چنین تعریف کردهاند:خصوصیسازی وسیلهای برای بهبود عملکرد فعالیتهای اقتصادی از طریق افزایش نقش نیروهای بازار است به شرطی که حداقل 05 درصد از سهام دولتی به بخش خصوصی واگذار شود.
بنابراین هیئت وزیران در جلسه مورخ 0731/2/4 با توجه به اصول 431 و 831 قانون اساسی در راستای تحقق اهداف و سیاستهای قانون برنامه اول توسعه اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی مصوب 8631/11/11 در اجرای بندهای 4/73،8/2،8/3 جزء خطمشیهای قسمت یکم قانون مزبور و به منظور ارتقای کارایی فعالیتهای اقتصادی و کاهش حجم تصدی دولت در فعالیتهای اقتصادی و خدماتی غیر ضروری و نیز ایجاد تعادل و استفاده بهینه از امکانات کشور،سیاست واگذاری سهام متعلق به شرکتها و سازمانهای دولتی را تصویب کرد.
موجب شد سیاست خصوصیسازی به عنوان یک راهحل عملی برای اصلاح ساختار مدیریت همه جانبه بنگاههای دولتی،با هدف ارتقای کارایی فعالیتهای اقتصادی،کاهش حجم تصدی دولت در فعالیتهای اقتصادی و خدماتی غیر ضروری،ایجاد تعادل اقتصادی و استفاده بهینه از امکانات کشور،به صورت یکی از سیاستهای محوری و برنامههای توسعه مطرح شود.
جدول 1:مقایسه عملکرد واگذاری سازمانهای مهم واگذارکننده سهام شرکتهای دولتی(ارقام به میلیارد ریال) (به تصویر صفحه مراجعه شود) نبود فعالیت سازمان بورس طی سالهای پیش از خصوصیسازی و در نتیجه نبود بازار برای قیمتگذاری سهام توان اجرایی-تدارکاتی ضعیف بورس،ناهماهنگی و همسویی قانونی آن با شرایط جدید اقتصادی،نامناسب بودن ساختار مالی-عملیاتی و حقوقی شرکتهای دولتی برای پذیرش در بورس و بالا بودن زیان انباشته آنها،ابهام در مفهوم قیمت سهام و تفکیک نشدن قیمتگذاری سهام و ارزش سرمایهگذاری یا سودآوری آتی با قیمتگذاری اموال و داراییها،نبود تعریف مشخص و روشن از سهام شرکتهای دولتی،آشنا نبودن بیشتر مردم با سرمایهگذاری در بورس،رقابت ناسالم کارگزاران بورس..."