چکیده:
در پی اقدام شورای نگهبان در تأسیس دفاتر نظارتی، منازعاتی بین این شورا از یک سو و مسؤولان اجرایی و
جمعی از فعالان سیاسی از سوی دیگر در گرفت. مخالفان گاهی ضرورت آن را زیر سؤال برده و گاهی نیز آن
را غیرقانونی خواندهاند. این مقاله مسائلی از قبیل ضرورت تأسیس دفاتر نظارتی، تشریفات قانونی تأسیس
دفاتر نظارتی و... را مورد بررسی قرار میدهد و پس از آن به پرسشهایی در مورد بررسی صلاحیت داوطلبان
پاسخ میدهد.
خلاصه ماشینی:
"پرسشهایی که در این مقاله بررسی میشود، به شرح زیر است: 1ـ آیا تأسیس دفاتر نظارتی برای نظارت بر انتخابات ضرورت داشته است؟ 2ـ تشریفات قانونی تأسیس دفاتر نظارتی چیست؟ 3ـ آیا اقدام وزارت کشور در غیر قانونی خواندن دفاتر نظارتی، قانونی است؟ 4ـ آیا دیوان عدالت اداری برای رسیدگی به اختلاف بین شورای نگهبان و وزارت کشور صلاحیت دارد؟ 5ـ مرجع صالح برای رسیدگی به اختلاف یاد شده کدام است؟ 6ـ آیا بررسی صلاحیت داوطلبان توسط هیأتهای اجرایی و نظارتی موجب دو مرحلهای شدن انتخابات نمیشود؟ 7ـ آیا رد صلاحیت داوطلبان باید بر اساس اسناد و مدارک قانونی صورت گیرد؟ 8ـ در بررسی شرایط داوطلبان، اصل، صلاحیت آنان است یا عدم صلاحیت؟ گفتار اول: پرسشهای مربوط به تأسیس دفاتر نظارتی پرسش اول: آیا تأسیس دفاتر نظارتی لازم بوده است؟ میدانیم که در جمهوری اسلامی ایران امور کشور باید به اتکای آرای عمومی اداره شود، از راه انتخابات: انتخاب رئیس جمهور، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای شوراها و نظایر اینها.
این تبصره میگوید: «صلاحیت داوطلبان نمایندگی مجلس شورای اسلامی در مورد شرط اعتقاد و التزام عملی به اسلام و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران باید مستند به قانون و بر اساس مدارک و اسناد معتبر باشد که مطابق مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام در خصوص لزوم رسیدگی دقیق به شکایات داوطلبان رد صلاحیت شده در انتخابات مختلف، توسط مراکز مسؤول قانونی به مراجع اجرایی و نظارتی ارسال شده است."