خلاصه ماشینی:
"بهطور کلی اجتماعی کردن نوجوانان و جوانان را بوسیلهء تلویزیون و سینما میتوان حداقل شامل موارد زیر دانست: 1-ارائهء تصویری غیرواقعی از زندگی قهرمانان داستان به صورت الگو به جوانان در تعداد قابل توجهی از فیلمهای تلویزیونی در سینمایی زندگیهای بسیار پرتجمل و اشرافی که جذابیت زیادی برای جوانان دارد،نظیر خانههای کاخ مانند، وسایل زندگی لوکس و گرانقیمت، اتومبیلهای مجلل،وقتگذرانیهای بیهوده و تفریحات غیرسالم نظیر قمار، مشروبخواری،مجالس رقص و مهمانیهای پر زرق و برق،به نمایش گذاشته میشود.
از یکسو با نشان دادن شگردهای دزدان،ذهن تماشاچی را نسبت به این شگردها روشن میکند و به آنها در این زمینه هشدار میدهد(آموزش مثبت)،ولی از سوی دیگر همین شگردها را به نوجوانانی و جوانانی که مثلا به علت محرومیتهای اجتماعی زمینهء ذهنی آمادهای برای دست زدن به کارهای غیرقانونی دارند،آموزش میدهد.
وقتی مردی در فیلم به زن خود پرخاش و توهین میکند و احتمالا او را کتک میزند،از یکسو از مرد خانه چهرهای پرخاشگر و توهینکننده در ذهن پسران وان تصویر میکندهءکه نباید به زن رو داد)و از سوی دیگر به دختران جوان چنین القا میکنند که شوهر موجودی است پرخاشگر و تهینکننده و تحقیرگو که جز خودخواهی و خودپسندی کار دیگری ندارد و این تصویر غلط ممکن است سبب بدبینی دختران به ازدواج و تشکیل خانواده شود.
اکنون باید دید که برای پیشگیری از این بدآموزیها چه میتوان کرد؟آنچه مسلم است این است که مسئولان و برنامهریزان تلویزیون به هیچوجه قصد بدآموزی یا گمراه کردن نوجوانان و جوانان ما را ندارند، بلکه واقعیت آن است که به علت محدودیت امکانات موجود،این مسئولان قادر نیستند تمام ساعات برنامههای تلویزیونی را با برنامههای تولیدشدهء داخلی پر کنند."