چکیده:
نوشتار حاضر پژوهشی است مختصر پیرامون اصول سیاست خارجی در قانون اساسی. نگارنده با
تکیه بر آیات، روایات و سیره عملی پیامبر و معصومین اصولی همچون نفی سلطهجویی و سلطهپذیری
و حفظ استقلال همه جانبه کشور و چگونگی تعامل با دول غیر محارب را در قانون اساسی جمهوری
اسلامی ایران مورد کنکاش و بررسی قرار داده است.
خلاصه ماشینی:
"5ـ آرمان خود دانستن سعادت انسان در کل جامعه بشری 6ـ به رسمیت شناختن استقلال و آزادی و حکومت حق و عدل به عنوان حقوق همه مردم جهان 7ـ خودداری کامل از هر گونه دخالت در امور داخلی ملل دیگر 8ـ حمایت از مبارزات حق طلبانه مستضعفین در برابر مستکبرین در همه جهان 9ـ قبول پناهندگی سیاسی 10ـ تفکیک ناپذیری آزادی، استقلال و وحدت و تمامیت ارضی کشور 11ـ دفاع از حقوق همه مسلمانان جهان 12ـ عدم تعهد در برابر قدرتهای سلطهگر 13ـ روابط صلح آمیز و حسنه متقابل با دول غیر محارب 14ـ احترام به قراردادها و معاهدات بین المللی 15ـ حل اختلافات بینالمللی از طریق مسالمت آمیز و پذیرش حکمیت بر اساس حق و عدل 16ـ تعاون و مشارکت و نقش فعال داشتن در امور بین المللی 17ـ مقابله به مثل در موارد لازم 18ـ تقدیم و ترجیح روابط با کشورهای اسلامی بر کشورهای غیر اسلامی 19ـ رعایت عزت، حکمت و مصلحت در سیاست خارجی این اصول، علاوه بر این که با آموزههای دینی ما کاملا سازگاری دارد با مبانی و اصول عقلی نیز همخوان است.
در اصل 11 قانون اساسی نیز چنین آمده است: «به حکم آیه کریمه «ان هذه امتکم امة واحدة و انا ربکم فاعبدون»، همه مسلمانان یک امتند و دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است سیاست کلی خود را بر پایه ائتلاف و اتحاد ملل اسلامی قرار دهد و کوشش پیگیر به عمل آورد تا وحدت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام را تحقق بخشد."