خلاصه ماشینی:
"این کتاب جمعا در حدود چهار هزار و پانصد صفحه مطلب دارد و چند صد عکس نایاب و کمیاب،کتاب را زباندارتر ساخته است و تقریبا هیچ موضوعی نیست که مربوط به صد سالهء اخیر تاریخ اجتماعی تهران باشد و در این کتاب نیامده باشد.
فرنگیها دربارهء شهرهاشان این کار را کرده بودند ولی در مورد تهران غیر از کتاب مرحوم عبد الله مستوفی"شرح زندگانی من"و استاد روانشاد بزرگوار سعید نفیسی که اثر ارزندهای از خود باقی گذاشته،هیچ کس به فکر زنده کردن تهران نبود.
در عرض این مدت دو کتاب مونس من بود یکی رمان بزرگ و بلند"خانوادهء تیبو"،دیگری"کوتاه،مثل آه" که به هر دوی اینها مختصرا اشارهای میکنم: 1-"خانوادهء تیبو"رمان چهار جلدی اثر"روژه مارتن دوگار"ترجمهء عالی ابو الحسن نجفی".
کتابی است به نام"اندرزها به نویسندهای جوان"از آندره ژید به ترجمه رضا سید حسینی که در سال 1347 چاپ شده کتاب شامل چند مقاله است دربارهء ادبیات.
تمثیل هابیل و قابیل در بافت داستان دقیقا دنبال میشود و نویسنده لحظهای از ایدهء اصلی کتاب منفک نیست و چه تمثیلی است این درد آورترین قصهء آدمی و چه امروزی...
خطی که به ظاهر به نام نویسندهای خاص حک میشود بیشک آن نویسنده نیز این خط را از جای دیگری گرفته است و این تاثیرگذاری در هنر"باید" باشد تا ادبیات و هنر"جریان"داشته باشد.
بههرحال برای این نویسنده جوان که راهی بلند در پیشرو دارد آرزوی موفقیت میکنم،نویسندهای که تنها در چند خط گذرا،تمامی فضای سیاسی و ادبی و دل مشغولیهای یک برههء زمانی بسیار خاص را اینچنین مؤثر و گویا وصف کرده است."