چکیده:
انقلاب اسلامی، پس از دو دهه مبارزه امام خمینی رحمهالله ، مردم و روحانیت با رژیم پهلوی، در بهمن
1357 به پیروزی رسید. پیروزی این انقلاب، تعجب همگان را برانگیخت؛ زیرا اولا مردمی بدون
سلاح، رژیمی با سابقه تمدنی 2500 ساله را به زیر کشیدند. ثانیا قدرتهای حامی آن، بویژه آمریکا،
نتوانستند مانع سقوط یکی از مهمترین متحدین خود در منطقه خاورمیانه شوند، اما آیا این انقلاب
عظیم، به استثنای ساقط کردن رژیم پهلوی، پیامد و دستاورد دیگری هم داشته است؟ نوشتار حاضر
میکوشد پاسخی برای پرسش فوق بیابد.
خلاصه ماشینی:
"جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در شرایط بعد از پیروزی انقلاب، به دلایلی که بیان شد، اردوگاه شرق، غرب و ارتجاع منطقه، به دلیل نگرانی از تأثیرپذیری مردم کشورشان از انقلاب ایران، برای تغییر نظام سیاسی ایران، سه اردوگاه قدرتمند را تشکیل دادند که در مقابل انقلاب قرار گرفت و بدینسان، به یک ائتلاف در حذف و مقابله با انقلاب، دست یافتند.
اما بار دیگر برای مقابله با ایران، با بسیج و تجهیز و سازماندهی نیروهای هوادار سازمان مجاهدین خلق (منافقین) که از کشورهای مختلف فراخوان شده بودند، هجوم غافلگیرانهای را در جبهه غرب، علیه ایران آغاز کرد که طی آن شهرهای اسلامشهر و کرند غرب اشغال شد و منافقین تا حوالی کرمانشاه پیش آمدند، ولی عملیات سریع و وسیع بسیج، ارتش و سپاه باعث کشته شدن جمع انبوهی از آنان و شکست ذلتبارشان شد.
رژیمهای مرتجع عرب منطقه، مانند مصر و اردن، با اعزام نیروهای نظامی که گواه روشن آن وجود اسرایی از این کشورها در میان اسرای عراقی در ایران بود، به در اختیار قراردادن بنادر و پایگاه و پشتیبانی مالی دهها میلیاردی از عراق، (1) به حمایت همه جانبه از او پرداختند، اما پس از مدت کوتاهی، هم غرب به رهبری آمریکا و هم کشورهای همپیمان عراق، دریافتند که صدام قابل اطمینان نیست و مسلح کردن او، به ضرر منطقه و صلح و امنیت جهانی است."