خلاصه ماشینی:
"در بخشهای بعد, به فراخور بحث, آیات و روایات دیگری که بر جایز بودن معاشرت مسلمان با کافر دلالت دارند, ذکر خواهد شد, مانند آیاتی که خوردن از خوراکیهای کافران اهل کتاب و یا ازدواج با آنان را بر مسلمانان روا می شمارد ونیز روایات بسیاری که آمیختگی مسلمانان و کافران را در صدر اسلام و روزگاران بعد, نشان می دهد, مانند: روایاتی که در آنها مسائلی چون: سلام کردن بر یکدیگر, دست دادن, بر سر یک سفره نشستن و هم غذا شدن, از ظرفهای آنان استفاده کردن, به حمام مشترک درآمدن و… مطرح شده است.
اگر بازداشتن مؤمنان از (تولی) در این آیات به معنای بازداشتن آمدوشد با کافران دانسته شود, این آیات, با صریح آیاتی که در آنها به پذیرش همزیستی ومسالمت و نیکی کردن به آنان امر شده است, تنافی پیدا خواهد کرد مانند این آیه: (لاینهاکم الله عن الذین لم یقاتلوکم فی الدین ولم یخرجوکم من دیارکم ان تبروهم و تقسطو الیهم.
به عبارت دیگر, آیا اهل کتاب به خاطر کافر بودن, در پاره ای روایات نجس شمرده شده اند, یا به سبب آن که با چیزهای نجس تماس دارند؟ کسانی که رأی به نجس بودن کافران دارند می گویند: روایات بر (نجس بودن) کافران دلالت دارد و کسانی که ایشان را پاک می دانند می گویند: این روایات ناظر به (نجس شدن) آنان است یعنی چون در خوراک, پوشاک و نوشیدنیها, به طور معمول, با چیزهایی سروکار دارند که از نظر اسلام نجس شمرده می شوند, مانند: گوشت خوک, شراب و سایر مشروبهای الکلی, پوست حیوانهای ذبح نشده و…, تماس با این چیزهای خارجی سبب می شود بدن اینان نجس شود."