خلاصه ماشینی:
"وضعیت کنونی جهان کفر با توجه به آنچه در فقه اسلامی ثابت شده, در فرض مصلحت, برابر با تشخیص حاکم اسلامی و دست اندرکاران سیاست خارجی, با همه گروههای غیرمسلمان می توان قرارداد و پیمان صلح بست و همان گونه که از قرآن کریم و روایات و فتاوا استفاده می شود, اگر کافران حربی به صلح گرایش داشته باشند و قصد توطئه و فتنه انگیزی علیه مسلمانان را نداشته باشند و پذیرفتن پیشنهاد صلح با آنان به صلاح و سود مسلمانان باشد, حال آن مصلحت فائده فرهنگی باشد یا اقتصادی و نظامی, اعلام موافقت و پذیرش صلح با آنان با بستن قرارداد رسمی بی اشکال خواهد بود.
شیخ طوسی, در مبسوط28, علامه حلی در منتهی29 و تذکره30 و بسیاری از فقها در مسأله بستن قرارداد صلح و دادن پناهندگی و اجازه به کافران برای ورود به کشور اسلامی, تصریح کرده اند که اگر مصالح امت اسلامی, برابر صلاح دید حاکم و دولت اسلامی ایجاب کند که با غیرمسلمانان پیمان صلح بسته شود و برای کارهای تحقیقی, فرهنگی وارد کشور اسلامی شوند, بستن چنین پیمانی بی اشکال است.
از این گونه دیدگاههای فقهی استفاده می شود که اگر مسلمانی به عنوان بازرگان, دانشجو و یا جهان گرد با دریافت ویزا و برابر قانون وارد کشور غیر اسلامی شود, خود دریافت گذرنامه و روادید, به منزله پذیرفتن پیمان و تعهد به مواد درج شده درگذرنامه و پایبندی به رعایت قانونهای آن کشور به شمار می آید و از جمله وظیفه دارد احترام اموال آنان را نگهدارد و این یک حکم شرعی است, نه تنها به خاطر پرهیز از متهم نشدن مسلمانان به خیانت و دزدی, که اگر ممکن باشد مال آنها را بردارد بدون این که کسی متوجه شود و تهمت خیانت و دزدی بزند, مال آنان احترام نداشته باشد."