چکیده:
ضرورت رعایت «حسن نیت و رفتار منصفانه» در قراردادها به عنوان اصلی مهم در جهت
ایجاد اهدافی مانند بررسی چگونگی تهیه و تنظیم شروط قراردادها، برقراری تعادل و
توازن در رفتار طرفهای قرارداد، توجه به دگرگونی عصر حاضر در ایجاد، انعقاد و
تفسیر قراردادها، تغییر شرایط قراردادی و حمایت از «حقوق مصرفکنندگان» در قبال
«قرارداد استاندارد»، جایگاه ویژهای در حقوق قراردادها و همچنین معاملات قراردادی
بینالمللی یافته است، بهگونهای که در حقوق داخلی کشورهای متعدد و اسناد
بینالمللی مطرح و مورد نظریهپردازی قرار گرفته است و تلاش شده تا به طور صریح یا
ضمنی در تنظیم شروط قراردادها و تصمیمات دادگاهها تأثیرگذار باشد.
خلاصه ماشینی:
"افزون بر این مواد که بر مبنا بودن صداقت و عدم فریبکاری برای اصل حسن نیت دلالت دارد، مواد مشابه دیگری نیز در دو سند مذکور وجود دارد که مستقیم یا غیرمستقیم، بر این مدعا تصریح دارد؛ برای مثال، مادة 15 فصل دوم اصول قراردادهای تجاری بینالمللی، مسئولیت زیانهای ناشی از مذاکرات همراه با سوء نیت و مادة 8 فصل سوم اصول مزبور، مسئولیت زیانهای ناشی از فریب و فریبکاری در قراردادها را بررسی میکند، یا مادة 35 کنوانسیون بیع بینالمللی، فروشنده را بر رعایت تطابق اوصاف کالای تسلیمی با اوصاف قرارداد ملزم میکند و بیان میدارد: فروشنده باید کالایی را تسلیم کند که دارای مقدار و واجد کیفیت و وصف مقرر در قرارداد باشد...
[1] تعادل بین دو عوض و منصفانه بودن آنها در تجارت بینالمللی و اسناد مرتبط به آن، بسیار بااهمیت است تا آنجا که عدم رعایت آن، از سوی طرف یا طرفهای قرارداد ممکن است به ابطال آن منجر شود؛ برای مثال، مادة 10 فصل سوم اصول قراردادهای تجاری بینالمللی به موضوع «اختلاف فاحش» تعهدات طرفهای قراردادها میپردازد و بیان میکند: اگر در زمان انعقاد قرارداد، قرارداد یا شرطی از آن، به طور غیر قابل توجیه، مزیت بیش از حدی به طرف دیگر واگذار کند، طرف اول میتواند قرارداد یا شرط منفرد مزبور را ابطال کند..."