چکیده:
نسبت بیمههای غیرزندگی جایگاه چندان درخور توجهی ندارد.لذا بررسی دلایل عدم رشد و توسعه این بیمه به منظور برنامهریزی برای گسترش آن بسیار مؤثر به نظر میرسد.در این مقاله دلایل عدم توسعه بیمههای زندگی بررسی شده است. تلاش و کوشش بشر در طول تاریخ بر این بوده است که وسایل مبارزه با حوادث و مشکلات را فراهم سازد و از زندگی پر از ترس و هراس نجات یابد و آسایش و امنیت خاطر را که اساس زندگی است، به دست آورد.در این شرایط بیمههای زندگی میتوانند انسان را از پیامدهای خطرهایی که تهدیدش میکند محافظت کند.در ایران متأسفانه بیمههای زندگی به رشد و توسعه مطلوب نرسیده است و به
خلاصه ماشینی:
"بیمه یکی از راههای منطقی و اساسی این تأمین و تجلی روح تعاون و همکاری بین افراد است و تا آنجا پیش رفته که برای انواع خطرها نوع خاصی از بیمه توسط شرکتهای بیمه ارائه شده است،همچنین با توجه به اینکه کشور در حال مذاکرات پیوستن به سازمان تجارت جهانی(با توجه به عدم توسعه بیمههای زندگی)یکی از رشتههای بیمه که دارای پتانسیل بالا و بسیار مورد توجه شرکتهای خارجی است بیمههای زندگی است.
3. بیمههای زندگی مجموعهای از عملیات مالی و اقتصادی است و شرکتهای بیمهء فعال در این زمینه میتوانند سهم مؤثری در بالابردن تولید داشته باشند و این امر منجر به اشتغال جوانان و افراد جویای کار شده و به نوبهء خود بسیاری از مشکلات و فسادهای اجتماعی ناشی از بیکاری را از بین میبرد و بدین صورت جامعه اصلاح شده و پیشرفت میکند.
(لذا کسی به فکر آیندهء خود نیست البته این یک قاعده کلی نیست)در کشور ما نیز یکی از عواملی که منجر به بیرغبتی افراد جامعه به سوی بیمههای زندگی شده است اعتقادداشتن به قضا و قدر است،به این معنا که عده زیادی از مردم بر این باورند که چون بروز حادثه برای اشخاص یا اشیاء با ارادهء الهی صورت میگیرد،لذا انسانها جبرا تسلیم این ارادهاند و به اعتقاد آنها قبول و پذیرش بیمه باعث متزلزلشدن این اعتقاد میشود.
بدین ترتیب حتی اگر قضا و قدر دلیل و علت بروز حادثه باشد،به وسیله پوشش بیمهای مناسب میتوان خسارت ناشی از حادثه را کاهش داد،بر این اساس افراد جامعه به سمت بیمه تمایل پیدا میکنند و همین امر به توسعه و رشد این بیمهها منجر میشود."