خلاصه ماشینی:
"در بعضی از کشورهای پیشرفته اخیرا روشی معمول شده و آن اینستکه بچههائی را که میخواهند وارد مدرسه شوند،بوسیله تستهائی مورد آزمایش قرار میدهند که آیا قابلیت و استعداد ورود به مدرسه را دارند یا نه،بچههائی هستند که از نظر رشد جسمی مانند بچههای هفت ساله هستند ولی از نظر روحیه و احساسات،درست مثل بچههای چهار ساله بنظر میرسند،طاقت شنیدن هیچ ایراد و انتقادی را ندارند با کوچکترین حرفی که بآنها زده شود اختیار خود را از دست داده و گریه میکنند و از اطرافیان خود میترسند و نمیخواهند با بزرگترها و مخصوصا معلمها روبرو شوند،این قبیل بچهها مخصوصا بیشتر متعلق به خانوادههائی هستند که فرزندان خود را لوس و ننر بار میآورند و هرچه را که میخواهند برایشان فراهم میکنند و نمیگذارند آنها متکی بخود و با اعتماد بنفس بار بیآیند،در این قبیل موارد به خانوادهها توصیه میشود که کودک خود را گرچه بسن دبستان رسیده است ولی یکسال،او را به کودکستان بفرستند تا تعلیمات لازم را دیده و با مدرسه آشنا شود و در حقیقت ظرفیت مدرسه رفتن را پیدا کند،بوسیله این تستهای آزمایشی بعلاوه میتوان تا حدودی به روحیه و نقاط ضعف بچهها نیز پیبرد،بسیاری از کودکان هستند که بعلت عقبافتادگیها و یا ضعف نیروی فکری در مدرسه زیاده از حد شیطنت میکنند و دمی آرام نمینشینند،این قبیل بچهها اگر شناخته نشوند مورد تنبیه قرار میگیرند و در آنصورت وضع روحی بدتری پیدا میکنند ولی اگر شناخته شوند،مربیان رعایت آنها را میکنند و میدانند که شیطنت و بازیگوشیهای آنها تعمدی نیست."