چکیده:
شاید حساسترین بخش هر سیستم اطلاعات مدیریت،تعامل میان سیستم و کاربران آن باشد.در واقع از منظر کاربر،تعامل با سیستم،تنها بخش معنیدار سیستم میباشد زیرا بقیه بخشهای سیستم برای وی نامشهود است.از آنجا که برای طراحی یک سیستم اطلاعاتی خوب،طراحی چگونگی تعامل کاربر با سیستم امری حیاتی است،بنابراین، شناخت انسانها به عنوان پردازشگران اطلاعات میتواند بسیار سودمند باشد. در این مقاله نخست مدل کلی انسان و آنگاه مدل نیوول-سایمون از انسان به عنوان پردازشگر اطلاعات تشریع میشود.
خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) نمودار 1-مدل کلی انسان به عنوان پردازشگر اطلاعات هنگامی که ظرفیت انسان برای پردازش اطلاعات پر میشود اطلاعات بیشتر میتواند موجب کاهش نرخ خروجی شده و عملکرد فرد را کاهش دهد.
اگر،برای مثال ظرفیت فرد در نقطه (به تصویر صفحه مراجعه شود) نمودار 2-عملکرد انسان به عنوان پردازشگر اطلاعات لبریز 04 ورودی باشد(با چهل ورودی پر میشود)،در آن صورت،54 ورودی،به خروجی کمتر از 54 منجر خواهد شد.
سیستم پردازش انسان به جای (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 1-رابطه حافظه کوتاهمدت و بلند مدت انسان موازی به صورت زنجیرهای عمل میکند بدین معنی که انسان میتواند فقط یک اطلاعات را در هر زمان پردازش نماید.
زمان دسترسی برای تعیین جای علامت توسط چشم در مکان شناخته شده بسیار سریع میباشد که حدود صد میلیونیم ثانیه و زمان خواندن (به تصویر صفحه مراجعه شود) نمودار 7-سه نوع حافظه در مدل نیوول-سایمون حدود 05 میلیونیم ثانیه تخمین زده میشود.
5. فراموشی-اگر واقعیات و مسائل گوناگونی برای حل یک مسأله لازم باشد ممکن است در حافظه کوتاهمدت و عملی،اضافه بار اطلاعاتی به وجود آید،در این حالت دو راه برای واحدهای معنیدار در حافظه عملی وجود دارد: الف-به حافظه بلند مدت منتقل شوند که در این صورت عمل یادگیری انجام میشود.
3. پردازش داده و حرکت در جهت هدف-انسان برحسب آنکه فضای مسأله چگونه ادراک شده باشد،انواع مختلف اطلاعات دریافتی یا برگرفته از حافظه خود دربارهء مسأله را برای پردازش دادهها به گونهای که به سوی حل مسأله حرکت نماید به کار میگیرد."