چکیده:
قرآن منبع نخست اصول و مبانی تعلیمات و احکام دین اسلام و معجزهی جاودان پیغمبر اکرم(ص)است.رسول خدا(ص)در نظر و عمل،اهمیتورزیدن به قرآن و تلاوت،حفظ آیات و عمل به احکام،تعالیم و دستورات آن را به مسلمانان آموخته است.ازاینرو،همواره قرآن،از جنبههای مختلف مورد توجه و عنایت ویژه دانشمندان و مفسران مسلمان بوده و هست.چنانکه پیروان دیگر ادیان هم به شناخت قرآن اهتمام ورزیده،آثاری برپایه شناختهای علمی واقعگرایانه و یا مطابق اغراض دینی و سیاسی خویش پیرامون تاریخ و تعالیم قرآن منتشر کردهاند.در این مقاله به کتابهای تاریخ قرآن با تکیه بر کتاب:پژوهشی در تاریخ قرآن نوشتهی دکتر سید محمد باقر حجتی میپردازیم.
خلاصه ماشینی:
"نویسنده در ادامهی بحث،پس از رد دیدگاه ولرس Vollers خاورشناس،که معتقد است:قرآن در آغاز به لهجهی عامیانه و معمول روزمرهی مردم نازل شده که با اسلوب و سبک پیشرفتهی زبان عربی که تحت تأثیر قواعد صرف و نحو و عربیت قرار دارد،تفاوت و اختلاف زیادی داشت و پس از آن تصحیح و تحریر شد و نظم و سازمان جدیدی یافت که با قواعد عربی هماهنگی پیدا کرد(همان، 362)؛تشکیک برخی از خاورشناسان از جمله آرتور جفری Arthur Jeffery دربارهی قرآت قرآن را سخیف ارزیابی کرده،عقیده دارد که اگر کسی با امعان نظر دلیل جفری را مطالعه کند میفهمد که وی در صدد ایجاد تشکیک در نصوص قرآنی است،یعنی جفری ضمن بیان این مطلب میخواهد توهمی ایجاد نموده و تلویحا بفهماند که ذاکره و حافظهی انسان هرچند قوی و نیرومند باشد، نمیتواند مخزونات خود را برای مدت زیادی نگهداری کند و این امر ممکن است احیانا منجر به نقص و یا زیادت در نص قرآنی گردد و مانند اشعار منقوله، دستخوش تغییر و تبدیل و یا تحریف قرار گیرد(همان،862-962).
اگر این عقیده را بپذیریم که قرآن در روزگار رسالت و زیر نظر و با ارشاد رسول اکرم(ص)تدوین شده است،و البته عقیده حق هم همین است؛و مطابق دلایلی که مؤلف محترم در ص 812 تا 432،962 تا 572 در اثبات این دیدگاه آورده است، جایی برای پذیرش این دیدگاه نخواهد ماند که ترتیب موجود را در بخش عمدهای(ولو)نزدیک به تمام سور قرآن توقیفی بدانیم و ترتیب بخش اندکی را طبق رأی و اجتهاد صحابه،مگر اینکه مدعی شویم تدوین و جمعآوری قرآن در عصر پیغمبر(ص)کامل نشد و مواردی باقی ماند که پس از رحلت حضرت، صحابه آن ر تکمیل کردند."