چکیده:
قانون اساسی در نظام جمهوری اسلامی،از ارزشهای نظری و عملی بیبدیل برخوردار است.سند قاطع و میثاق ارزشمند ملی است،که حصول تلاشهای ملی و خیزش قهرمانانهی ملت ایران است.
قانون اساسی،نماد و مظهر اتحاد ملی است که نتیجهی تلاشهای سیاسی- مبارزاتی ملت ایران است و انعکاسی از خواست و ارادهی جمعی است،زیرا برای ایجاد آن،ملت ایران،بهایی سنگین را پرداخت که هزاران شهید بود. در قانون اساسی،اصول فراوانی است که هم مبین اتحاد ملی و هم پاسدار اتحاد ملی است.
نقش آرای عمومی در ادارهی کشور و در مقبولیت نظام اجتماعی،ماهیت شورایی ساختارهای اصلی نظام،مشارکت اجتماعی در رفع نابسامانیها، عامل امر به معروف و نهی از منکر،حفظ وحدت و تمامیت ارضی و استقلال کشور و حرکت ایران به سمت تشکیل امت واحدهی جهانی، حرمت نهادن به ادیان موجود در کشور و آزادی آنها در حدود قانون، رسمیت ادیان توحیدی،آزادی مذاهب،آزادی زبانهای محلی و قومی دیگر،تساوی حقوقی آحاد ملت ایران،حمایت قانون از همگان بهطور مساوی،آزادی احزاب و جمعیتها و هیأتها و تشکلها،حاکمیت ملت ایران بر سرنوشت خویش،از جمله اصولی هستند که تضمینکنندهی اتحاد ملی و پاسدار آن میباشند.
در این نوشتار به تمایزات و تفاوتهای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران،به اعتبار منشأ وضع،به اعتبار جهت وضع و به اعتبار محتوای وضع و به اعتبار ماهیت تفسیری و به دلیل رتبهی اعتبار،پرداخته شده که بنابراین با قوانین اساسی دیگر،نظیر فرانسه،آمریکا و...تمایزات جوهری دارد.
در خاتمه،مسألهی رهبری و ولایت فقیه،بهعنوان مظهر و محور اتحاد ملی، از حیث انتخاب،اطاعت،تداوم حرکت دانسته شده و به بحث نسبتا تفصیلی نهاده شده است.
خلاصه ماشینی:
"قانون اساسی،نماد و مظهر اتحاد ملی است که نتیجهی تلاشهای سیاسی-
میتوان قانون اساسی را در نظام سیاسی و اسلامی ایران،بهعنوان سندی ملی و
این مسأله است که ما را بر آن داشت تا جایگاه اتحاد ملی را در سند میثاق
چند اصل در قانون اساسی جمهوری اسلامی،مبین و جهت دهندهی اتحاد ملی
در این اصل سه فراز مهم وجود دارد که اتحاد ملی ملت ایران را پاس
طبق این فراز،دموکراسی در نظام جمهوری اسلامی اصلی نهادینه است و فقط
پراکندگی باشد،به عامل اتحاد و وحدت ملی تبدیل میگردد و قانون اساسی از
در این اصل نکات دیگری وجود دارد که بدین شرح است:
در قانون اساسی انگلیس،تشکیلات سیاسی این کشور،مبتنی بر عادات و مقررات و قراردادهای اجتماعی است که همواره بخش عمده و اعظم افراد
اساسی پس از انقلاب رخ داده که همواره به سوی کمرنگ شدن اتحاد ملی و نگاه به مردم رفته است که مراحل آن را مورد اشاره قرار میدهیم.
اتحاد ملی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
بار است که در دوران معاصر،یک ملت در قانون اساسی خودش اعلام میکند
در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران،قواعد حقوقی ذیل،تضمینگر اتحاد
این مسأله در جوهرهی قانون اساسی انعکاس تام یافته که در اصل پنجم و یکصد
مبسوطی در اصل دوم قانون اساسی مطرح گردیده است.
ارادهی جمعی و اتحاد ملت ایران،سبب پیدایش قانون اساسی شده و نیز خواست
آن توسط آحاد جامعهی اسلامی و رسمیت ادیان توحیدی بهعنوان تضمینگر اتحاد ملی و نیز وحدت اجتماعی اقوام و قومیتها،زبانها و نژادهای مختلف،
اساسی سند اتحاد ملی ملت ایران در اقوام،قبایل،آداب و مذاهب مختلف است."