چکیده:
در این نوشتار تلاش شده است که، در راستای بیان مصداق گفتوگوی تمدنها،
مطالبی در سه بخش در جهت همزیستی مسالمتآمیز مسلمانان و مسیحیان طرح شود.
نویسنده در ابتدا به استناد به آموزههای اسلامی، از یک طرف و به بیانیه شوراهای کلیسا و
حضور کارگران مسلمان در کشورهای اروپایی از طرف دیگر، گفتوگو و همزیستی
مسالمتآمیز، بین طرفین را لازم و ضروری دانسته و با یک نوع تساهل ذوقی آیاتی از قرآن
کریم را در پنج مقطع نزول آنها، بر این پدیده خالص اجتماعی و عاری از هر گونه مسائل
اعتقادی تطبیق داده و در نهایت همزیستی و اتحاد خانوادگی مسلمانان با مسیحیان را نتیجه
گرفته است. سپس به موانع این رویکرد اشاره و در آخر به پیشرفتهای عملی طرفین در
حوزه کاملا جزئی و محدود اشاره نموده است.
خلاصه ماشینی:
"نویسنده در ابتدا به استناد به آموزههای اسلامی، از یک طرف و به بیانیه شوراهای کلیسا و حضور کارگران مسلمان در کشورهای اروپایی از طرف دیگر، گفتوگو و همزیستی مسالمتآمیز، بین طرفین را لازم و ضروری دانسته و با یک نوع تساهل ذوقی آیاتی از قرآن کریم را در پنج مقطع نزول آنها، بر این پدیده خالص اجتماعی و عاری از هر گونه مسائل اعتقادی تطبیق داده و در نهایت همزیستی و اتحاد خانوادگی مسلمانان با مسیحیان را نتیجه گرفته است.
یکی از موانع تردید و شک جامعه اسلامی نسبت به اقدام جدید مسیحیان بعد از جنگ جهانی دوم، که برای مسلمانان غیر منتظره بود، میباشد؛ به این معنی که، کلیسا با این تصمیم خواسته است دوره جدیدی از فعالیتهای تبلیغی خود را شروع کند و از طرف دیگر، مؤسسات کلیسایی هم به واسطه تصمیمات یا فعالیتهای فردی به این مسئله کمک نکردند و کم نبودهاند مسیحیان پرهیزکاری که با هدف ارشاد به مسیحیت، خود را مسئول دانستهاند، که کارگران خارجی را، به آیین مسیحیت درآورند.
گفتوگو بین پیروان ادیان، موضوعات مختلفی میتواند داشته باشد، که در این مقاله این موضوعات از هم تفکیک نشدهاند بلکه، گفتوگوی مسالمتآمیز، رابطه نزدیک با مسیحیان و اتحاد و همزیستی خانوادگی به صورت مختلط موضوع و محور مبحث قرار داده شده و بدین ترتیب یک نوع اضطراب و عدم تعادل بر سیاق بحث، تحمیل گردیده است."