چکیده:
جواز و عدم جواز ترجمه قرآن، بحث مورد نظر نویسنده این مقاله است. نگارنده, ضمن
تعریف ترجمه و بیان رابطه آن با تفسیر، پیشینه آن را بین مسلمانان به صدر اسلام,
برگردانده است.
دیدگاه فرق عمده اسلامی در مورد جواز ترجمه و نیز بررسی دلایل موافقان ترجمه, بحث
عمده این مقاله میباشد که در پایان، فتوای ترجمه ناپذیری قرآن در میان اندیشمندان
اسلامی را منکر شده, وجود ترجمه قرآن را دلیل جواز آن شمرده است .
خلاصه ماشینی:
"جایگاه ترجمه قرآن میان مسلمانان سبک بیانی قرآن کریم از خصوصیات و امتیازات انحصاری، برخودار است که در هیچ نوشتار بشری، همانند آن وجود ندارد، 21 بدین سان، برگرداندن زبان این کتاب با همان خصوصیات کاری، بس سنگین و دشوار مینماید، اما به نظر میرسد برای مردمی که با زبان قرآن، ناآشنا و از آموزهها و پیامهای جاودان آن، ناآگاهند و تشنه فراگیری معارف و حقایق قرآنیاند، گریزی از ترجمه و برگرداندن زبان قرآن به دیگر زبانهای زنده جهان نیست.
آیت الله محمدهادی معرفت نظرگاه عالمان شیعه را در این باره، چنین یاد کرده است: دانشمندان پیشین ما درباره مسئله ترجمه قرآن، بحث مفصلی که در برگیرنده تمام ابعاد مسئله باشد، نکردهاند بلکه کلام آنان درباره ترجمه در بحث از شرایط قرائت، در نماز آمده و از کلماتشان استفاده میشود: ترجمه اشکالی ندارد و بحث آنان که آیا میتوان به جای سوره فاتحه، ترجمه آن را در نماز خواند، یک بحث ثانوی (= جداگانه ) است که در آن، اصل مشروعیت ترجمه، مسلم دانسته شده است.
اینک، روند بحث میطلبد تا به دلایل مخالفان و موافقان ترجمه، اشاره شود: دلایل موافقان ترجمه: پیش تر چنین آمد: عالمان و فقیهان شیعه در آثارشان، سخنی از ممنوعیت ترجمه قرآن به میان نیاورده بلکه عده ای با صراحت، فتوا به جواز یا وجوب ترجمه دادهاند و شاید بتوان گفت: آثار ترجمه شده قرآن از مفسران شیعه مانند: ترجمه ابوالفتوح رازی از مفسران شیعی قرن ششم و ترجمه ملاحسین کاشفی در قرن نهم و ملا فتح الله کاشانی در قرن دهم و بسیاری از ترجمههای دورههای اخیر از مترجمان شیعی، شاهدی استوار بر نفی ممنوعیت ترجمه از نظرگاه اندیشمندان شیعه، باشد و گاه برخی از صاحب نظران شیعی، هرگاه سخن از ممنوعیت به میان آمده به دفاع از مشروعیت ترجمه، برآمدهاند."