خلاصه ماشینی:
"سؤالاتی از این دست:آیا علم و فناوری با ریشهای که در غرب دارد،در سایر نقاط دنیا قابل تعمیم است؟آیا خطر مصالحه در خصوص هویت فرهنگی،ارزش نتایج مورد انتظار را دارد؟آیا توجه به اشکال پیشین علم و تکنیکهای سنتی مایهء حفظ هویت فرهنگی،کسب اعتماد،مشارکت ملی و ایجاد توازن خواهد بود؟و نیز اینکه در محیط جدید توسعه فرهنگی برای رسانهها چه نقشهای فرهنگی مؤثر و متعهدانهای وجود دارد؟ آیا توسعهء فناوری ارتباطی یک مقصود معقول است؟ برای پاسخ به این سؤال باید به دورههای گوناگون تاریخی که در آن فناوری توسعه یافت نظری بیفکنیم: در دورهء نخست،فناوری مبتنی بربهرهگیری از روش آزمون و خطا برحسب نیازهای اساسی بشر بود که در آن به ساخت وسایل مورد نیاز مبادرت میشد.
2. تعاون میان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه:مجمع عمومی سازمان ملل در هفتمین نشست ویژهء خود در موضوع مورد بحث،توصیه کرد که کشورهای توسعه یافته به اقدامات زیر مبادرت ورزند:مشارکت در ایجاد بانکهای اطلاعات فناوری صنعتی،گسترش کمک برای تأمین هزینه برنامههای علمی و فناوری با ازدیاد سهم مسائل اولیه مورد علاقهء کشورهای در حال توسعه در این برنامهها،فراهم ساختن امکان دسترسی به اطلاعات فناورانه،فراهم نمودن فناوریهای مؤثر در حمایت از اولویتهای کشورهای در حال توسعه،امکان کامل دسترسی به فناوریهایی که انتقال آنها منوط به تصمیم شخصی نبوده است.
هرچند آنچه در خصوص کارگزاران فرهنگی ادبیات مربوط به توسعهء فرهنگی آمده،این نقش را برعهدهء افراد گروههای خاص و تربیتیافتهای از جامعه نهاده است-که از جمله باید با رسانهها تعامل نمایند و از خطرات احتمالی آن نیز پرهیز کنند-اما در این نوشتار ما به دنبال بیان این مهم هستیم که نقش کارگزاری فرهنگی،زیبندهء بازیگران محیط جدید توسعه فرهنگی،یعنی رسانههای جمعی است."