چکیده:
این مقاله با اشاره به نقش روزنامهنگاران در تأمین مصالح و منافع عمومی جامعه و ضرورت استقلال آنها از قدرت سیاسی و منافع اقتصادی صاحبان سرمایه،بر ضرورت مشارکت اعضای تحریریهها در مالکیت و مدیریت رسانهها تحت عنوان«شرکت تحریریهای»تأکید میکند و با ذکر موارد و نمونههایی از این اقدام در کشور فرانسه به سیر پیدایش و گسترش«شرکتهای تحریریهای»در رسانههای این کشور به ویژه روزنامههای لوموند و فیگارو میپردازد و تأسیس مجمع مشورتی دائمی شرکتهای روزنامهنگاران فرانسه را یکی از اقدامهای مهم برای تحکیم و تقویت جایگاه سیاسی و اجتماعی«شرکتهای تحریریهای»با شرکتهای روزنامهنگاران فرانسه در سالهای اخیر میداند.مقاله همچنی به حمایتهای پل ریکور فیلسوف و اندیشمند فقید فرانسه از شرکتهای تحریریهای اشاره میکند.
خلاصه ماشینی:
"سالها پس از تصویب قانون اخیر،در دورهء انقلابی«رهایی»فرانسه،که گروههای نخبهء عضو نهضت مقاومت این کشور،در محل مؤسسات مطبوعاتی مصادره شده از سوی دولت،به کار و فعالیت پرداخته بودند،روزنامهنگاران امید داشتند که استقلال حرفهای و تحریریهای مورد نظر در دو دههء گذشته،تحکیم و تقویت شود و برای تضمین آن،ادارهء مؤسسات مطبوعاتی از چارچوب الزامات و مقتضیات فعالیتهای تجارتی مادی و شیوههای منفعتجویی آنها،خارج گردد و ترتیبی داده شود که هرکدام از این مؤسسات براساس هدفهای آرمانی آگاهیدهی و خدمت به منافع عمومی،از طریق مشارکت روزنامهنگاران در مالکیت و مدیریت آنها در قالب شرکتهای غیرانتفاعی،به کار خود ادامه دهد.
در پایان این نتیجهگیری،تأکید شده بود که به عقیدهء اعضای کمیسیون،برای یافتن راه حلهای مناسب دربارهء خواستهای موردنظر روزنامهنگاران در زمینههای مالکیت و مدیریت مطبوعات،توجه به سه امر مهم،شامل اصلاح مقررات حقوقی حاکم بر طرز تأسیس و ادارهء مؤسسات مطبوعاتی،با در نظر گرفتن ماهیت پیشنهادهای مشارکت جویان از یک سو و خصوصیت الزامهای اقتصادی و تجارتی این مؤسسات از سوی دیگر،تعریف یک سیاست هماهنگ برای گسترش آموزش تخصصی روزنامهنگاران و افزایش تعداد اعضای تحصیل کردهء هیئتهای تحریریه و بالا بردن کیفیت فعالیتهای حرفهای آنان و ایجاد یک«شورای مطبوعات»،برای نظارت بر اجرای اصول اخلاقی حرفهء روزنامهنگاری امکانپذیرند و باید به عنوان یک نقطهء حرکت تلقی شوند."