خلاصه ماشینی:
"مثلاآیۀ:{/«و ان کانوا من قبل لفی ضلال مبین»/}(آل عمران:164)را به معنای:«ما کانوا من قبل الافی ضلال مبین»میدانند البته این تقدیر،در تمام مثالهای«ان»مخففه جاری نیست،اگرچه دربرخی از تفاسیر عربی و فارسی در ذیل بعضی از آیات،«ان»مخففه،به کار گرفته شده است.
علاوه براین،نحویان معاصر،همچون محیی الدین الدرویش و محمود صافی،در کتابهای اعراب القرآنخود،در ذیل تک تک این آیات تذکر دادهاند: «ان»مخففه از ثقیله است.
9دقتدر نوع مثالهای«ان»وصلیه و نیز اوصاف«ان»مخففه روشن میسازد که در این 24 آیۀ قرآنکریم«ان»از نوع مخففه و برای تاکید مضمون جمله است.
و نیز ترجمه همین آیه در تفسیر روان جاوید در دو سوره مختلف،به دو صورت متفاوتانحام شده است.
آقای محمد کاظم معزی به هر دو صورت مخففه و وصلیه ترجمه کرده است.
مترجمان معاصر،غیر از آیات 24 گانهای که در آنها«ان»مخففه از ثقیله به کار رفته است،در دو مورد دیگر نیز«ان»رابه صورت وصلیه معنی کردهاند.
الف:آقایان الهی قمشهای و خواجوی در آیۀ 38 سوره نحل:{/«ان تحرص علی هداهم فان الله لا یهدی من یضل و ما لهم منناصرین»/}«ان»شرطیه را به صورت وصلیه(اگرچه)ترجمه کردهاند،درحالیکه«ان»در این آیه به همان صورتشرطیه میباشد و شاهد آن هم وجود«فاء»در جواب شرط میباشد.
ب:در آیۀ 46 سوره ابراهیم:{/«و قد مکروا مکرهم و عند الله مکرهم و ان کان مکرهم لتزول منه الجبال»/}اکثر مترجمان معاصر«ان»را به صورت وصلیه معنی کردهاند،حال آنکه«ان»در این آیه نافیه است.
بنابراین قرائت«ان»باز هم وصلیه نمیشود،بلکه مخففه ازثقیله میشود و مرحوم ملا فتح الله کاشانی در تفسیر خود آیۀ مذکور را بنابراین قرائت با ادات تاکید(بدرستی که)ترجمه کرده است."